annemin olumunden sonra babamla ben kaldim evde. annem olmeden once hersey guzeldi aile mutluydu , tek cocuk oldugumdan ilgi bendeydi. her neyse eve girdim , evimize. babamdan umutlarim vardi , harc parasini bulup getirecekti. durumum kotuydu o zamanlar. elimi yuzumu yikadim. cay demlemis zaten babam. 2 cay koydum. guleryuzle merhaba baba dedim. ne istedigimi anlamis olacak ki hemen konuya girdi. harç parasini buldum , ama yok suan veremem dedi. sinirlendim bende , nerde tarzindan cumleler kurdum. guleryuzum hala dusmedi ama belki sakadir diye. cevapsiz sorular dolu konusmanin cogu. kesmekes oldu durum. arkasindaki duran ickileri gorunce anladim. bunlari aldiktan sonra kalan para nerde dedim. onu neye harcadigini belirtmek istemiyorum cunku yuzum kizariyor her seferinde. harc parasini odeyemeyince bilmem kac yil boyunca kazanmak icin calistim universite gitti bir seferde. kin dolu bakislar attim babama , utanmadi bile. esyalarimi topladim son kez baktim ona ve rezaletine. nereye diye sormadi. ya biliyordu nereye gidecegimi ya da merak etmedi. uzun lafin kisasi babamin bana en buyuk ogrettigi babana bile guvenme oldu.
kendisinin yaptigi yanlislari benim yapmam durumunda neler olabilecegini ögretti.. annesi ölen birinin ayni gün babasinin da öldügünü ögretti.. sonunda sahiden öldü bir sey ögretemeden.. **
işine dört elle sarılmak,sabrılı olmak,özverili olmak...
babam 25 yıl esnaflık yaptı;market işletiyordu her sabah 05.00-.5.30 arası kalkar dükkanını açmaya gider akşam ise 21.00 den önce dönmezdi bu süreç hastalık,cenaze,sokağa çıkma yasağı olmadığı müddetçe devam etti(nadiren de olsa yeğenine pazar günleri anahtarı verir kendisi işe sabah 9'da giderdi.)25 yılın sonunda emekli olduktan sonra,ne kadar,birgün kendisine "bunca yıl hep erkenden kalkıp işe gittin,akşam karanlığında döndün hiç yorulmadın mı;sıkılmdın mı?" dedim.Aldığım cevap,öğrendiğim en faziletli bilgiydi diyebilim"hergün işe,dükkanımı ilkgün açtığım zaman ne kadar heyecanlıysam,o heyecanla gidiyordum..."
