- atatürk sevdalısı bir gencim baba ben. yunus emre'de ayrı bir değerimdir benim.
+ tamam çık al on dakikaya.
helal olsun lan. takdir ediyorum babamı. bir kere yok. olmaz, ne yapıyorsun bu kadar parayı demedi. en kötü yarın çekersin dedi. tabi adamın lakabı zenginsa olunca. başka oluyor.
+baba nasılsın?
-iyi oğlum, sen?
+iyi işte. sınavlar, dersler, arkadaşlar. öyle. annemler nasıl?
-iyi onlar da iyi. şimdi işteyim akşam ara beraber konuşalım.
+heeöö, baba...
-hı.
+seni rüyamda gördüm. iyi misin?
-ne kadar istiyosun?
+150 yetiyo...
sürekli yaşadığımdır. daha maaş almadığım için param yok. şu zamana kadar da babamdan hiç para istemedim, babam hep vermiştir. hep aramızda şu diyalog geçer.
-harçlığın var mı oğlum?
+var baba.(kuruş yok)
-al şunu cebinde dursun.
+gerek yok baba gerçekten var.
-yanında bulunsun oğlum.
Hayatım boyunca yaşadığım ve fazlasıyla sinir bozucu bir duygu.
Öğrencilik hayatı son bulduğunda, bir de aylardır iş aramanıza rağmen bulamadığınızda eskisinden bin kat daha fazla utanırsınız. Artık kitaptı defterdi zarttı zurttu diye bahane edebileceğiniz şeyler de kalmamıştır.
Eskiden araya annemi sokarak durumu kurtarıyordum fakat artık annem de bu duruma isyan ettiği için başa çıkabilecek bir yöntemim kalmadı. bu kadar zor olmalı mı gerçekten yoksa bir ben mi bu kadar zorlanıyorum acaba.
Bu gidişle fazla gurur göze vuracak ama hadi bakalım hayırlısı. *
