şu yaşıma kadar hiç istemedim isteyemedim. nedendir bilmem ama hep utanırdım isteyecek olurken. giderdim anneme. ünideyken her sorduğunda olmasa bile var param derdim. okul bitti 2 yıl işsiz gezdim yine isteyemedim. bir çok işte çalıştım ama yine isteyemedim. çok şükür şimdi işim gücüm var artık isteme durumu hasıl bile olmuyor.
annenin babadan ayrılmasına gerek yok, şahsım için her zaman utanma sebebi olmuş durumdu bu. zararı oldu mu? hayır aksine kendi ayaklarımın üzerinde durmayı öğretti çok erken yaşlarda.
