ulan düşündüm de bayaa...da
yok lan benim veri tabanımda pek bir şey.
bir dönemi baba oğulluğumuz kalmadı yı anlatmakla geçti adama. bir baba gibi değil de iki erkek gibi konuşa konuşa kazanabildim babamı. sonrası da uzaktandı.
ha ben onu sevdiğini bilirdim... o da bir şekilde kimi zaman alkollu sövüp saysam da... içimde bir saygısızlığımın olmadığını.
güzel bir şey duyduysam o da taaa ilkokul zamanından falandır... onu da ben hatırlamıyorum.
babam hep beni cok becerikli, cok yetenekli, isbitirici ama guzelliginin de farkında bir genc kız olarak yetistirmeye calıstı.
bana en sık kullandıgı hitap hep: -benim guzel balerin kızım.
ben baleyi bıraktım, kilo aldım donem donem hep aynı sekilde hitap etti: -benim guzel balerin kızım.
ve hep soyledigi suydu: sen cok akıllı, her seyi kendi basına halledecek beceride bir kızsın.
tabi ki bazen cok yanlısları olsa da bazı acılardan dunyanın en harika babası olduguna ısrarla inanıyorum.
Hayatım boyunca hep sövdü. Severken de kızarken de. Bazen böyle kibarca girerdi lafa ben de dediğinden ziyade üsluba kitlenirdim noluyoruz diye. Lafın yarısına gelmeden benim de şaşkın ifademin yardımıyla duruma uyanır 'napıyorum lan ben' der titrer kendine gelir saydırmaya devam ederdi. Baba işte şimdi istesem tokat manyağı yaparım kıyamıyorum.
