hep söylemek istediğim fakat; babamın sert mizaçlı olmasından ve işi nedeniyle babalık duygularını bana yansıtamamasından dolayı söyleyemediğim kelime. içimdeki ezikliktir aslında. ölmeden önce söyleyebilirmiyim diye düşünürüm kimi zaman. aslında zor değildir. ama işte alışkanlık. boynuna sarılıp babacığım demek gerçekten güzel bir duygu olmalı.
bazı çocukların babalarına karşı kullandığı hitap şekli. ecnebiler daddy der. askerliğe kadar bu hitap kullanılsa da, belli bir yaştan sonra kullanımı abes kaçar.
genelde babalarının kendilerini çok sevdiğini bilen, şımarık kız çocuklarının kullandığı bir hitap şeklidir. oyunu yarıda bırakıp, elinde poşetlerle işten dönen babaya, babacıııım diye koşup, boyunlarına atlarlar. aynı sahne sizin ancak rüyanızda gerçekleşir, başrollerde babanız ve siz.
.......................
belki de tanrıydı babam,
bir ölüden oyduğum...
(selim temo)
konuşmayı öğrendiğim günden bu yana söylemek için can attığım, çeyrek asırdır söyleyemediğim ve babam ölene kadar da söyleyemeyeceğimi düşündüğüm kelime. lugatda böyle bir kelime varmış yokmuş umurumda değil. o ölmeden bir kere söyleyebilmeyi çok isterdim be sözlük. Ne kadar acı olsa da ancak mezarının başında söyleyebilirmişim gibi geliyor.
