Ne kadar yazsam yetmez ama hayatımda beni en çok seven en çok önemseyen insan o dur beni büyütüp bakmış bu yaşa getirmiş ve hala da bakan insandır kendi annemden babamdan daha çok sevdiğim tek kişidir ve hayatım boyunca en çok seveceğim kişidir allah sana uzun ömürler versin gülpembem.
"Ta şu karşı tepeden buraya kadar sırtımda hayvanlar için saman taşıyordum gençliğimde. Ne oldu şimdi? Her şey boşmuş boş." Dedikten 1 ay sonra vefat etmiş canımıniçidir!
Tam anlamiyla kabusu yasatan insandir. Bayrama geldigimize bin pisman edip insanlari tek parmagin da oynatip 56 yasinda ki oglunu krizlere sokan insandir.
Ben anlayamiyorum nasil bu kadar kotu olabiliyor. 1925 dogumlusun. Tum evi dort donup nasil hic yorulmuyorsun. Kalbi yok sekeri yok tansiyonu yok. Sukredip kenara oturacagina insanlari nasil sinir krizine sokuyorsun ben anlamiyorum.
Baban agir ceza hakimiymis. Adam chpden milletvekili aday adayiymis. Sen desen amerikan ted koleji mezunusun. Taa o zamanlar da balolara katilmisin. Evine kuaforler gelmis. Ziraat bankasin da calismisin. Kardesin italya ateşesi. Kardesinin digeri desen yapimciyla evlenmis. Sen ne yasamisin da kuma gelmisin. Hem de uc cocuklu kadinin ustune.
Senelerdir bakiyorum gozlemliyorum konusuyorum. Ne yasamisin da bu kadar kotu olmusun anlamiyorum. Dediklerine gore severek kaçmisin da. Ee daha ne. Zorla kimse bisey yaptirmamis. Torunlarini desen sevmezsin. Beni insan yerine koymazsin. Hatirliyorum kucukken az dovmedin sirf misafir sekeri yedim diye. Ne vardi sanki sevseydin de bayram da kosa kosa evine gelseydik seni gormek icin.
Anneme desen yapmadigini birakmamisin. Kadin vicdanen rahat olmadigi halde hala sana bakiyor. Ama senin bu yasin da tek derdin sorunsuz evlilikleri olan insanlari ayirmak. Agzindan kufur eksik olmaz zaten. Koseme cekileyim bir gozum topraga baksin. Dua edeyim demek yok. Hala yilbasin da 100 liralik bilet alip zengin olma derdindesin. Tek yaptigin rahmetli dedemin arkasindan allah rahmet eylesin diyecegine firladi gitti demek. Uvey cocuklarinla oz cocuklarin arasin da hic sorun olmamasina ragmen hala onlari oz evlatlarina kotulemek.
Sen ne iyi bir anne ne iyi bir babaanne ne de iyi bir kayinvalide olabildin. Ölsen ne zaman gidiyorsun diye soran evlatlarin arkandan tek damla gozyasi dokmez. Nasil can vereceksin bilmiyorum.
6 ay oldu kaybedeli ve hala aklıma geldikçe gözyaşlarımı tutamıyorum... 23 yaşında 3 çocukla Dul kalıp 60 sene sonra dedeme kavuştu. neredeyse Bir insan ömrünü ona kavuşmayı bekleyerek yaşadı. allah rahmet eylesin.
62 yaşında, güzelliğe çok önem veren, mükemmelliyetçi bir bananneye sahibim. Bu günlerde fazla duygusal. Ayağını kırmış yavrum. Agrasif biraz. Günde otuz kere arıyor ne zaman geleceksin diye. Annem, babam çalıştığı için gündüzleri pek uğrayamıyorlar. Kardeşim de benim yanımdaydı yalnız kalmışlar. Dedem şikayetçi değil ama babannem yalnızlığı hiç sevmiyor. ramazanda genelde babannemlerde kalıyorum iki yıldır. Daha doğrusu arkadaşlarımla kalıyoruz. Ev rahat ve giriş çıkışımız sorun olmuyor geceleri. Bu ramazan biraz duygu sömürülü gibi geçecek. Zor bir kadın babannem. Allah yar ve yardımcım olsun.
Neden böyle ki bu hayat, diye sormadım hiç,
Hiç de sormayacağım.
Biliyorum; hayat, böyle olduğu için hayat:
Hayat denen güzellik ve sonsuz çirkinlik, değiştirmeme izin verseydi bazı yaptıklarını, "Arada çok özlediğim insanları, çok ama çok az görmeme izin ver!" derdim..
Babaannemle 1 (bir) dakika, Gülserin Yengemle bir (1) dakika, Süleyman Amcam ile 5 (beş - rakı atardık birer duble - amcam bir dikişte içerdi ve beni ayıplardı. OLsun) dakika, çok özlediğim o kadınla 1 ( bir) dakika, ama o kadınla uzat yaaaaaaaa... falan fıstık derdim... De...
Kabul etmiyor ki.
Seni seviyorum hayat, senden nefret ediyorum hayat...
13 yaşındayım, babaanneme gittim ve "artık müslüman değilim, hiçbir dine AiT DEĞiLiM." DEDiM.
sARDI BENi, "0LSUN GIZANIM, ALLAH SENi YiNE DE KORUYACAK." DEDi.
öYLE GÜZEL SARMIŞ, ÖYLE GÜZEL SARMALAMIŞ Ki, HALA SICAKLIĞI ÜZERiMDE...
bABAANNEM...
BÜTÜN BABAANNELER GÜZELDiR, iYiDiR, HARiKADIR DA, emine babaanne bambaşkaydı...
Soğukluğu, kafadan 100 (yüz) kilometreden hissedilirdi; elini öpmeye, kıç sıkardı; öptürürdü de...
öylesine...
sonra, gider elini yıkardı.
Veya abdest mi alırdı, bilemem hala.
Ona dinsiz olduğumu söylediğim gece, sonsuz uyanıklığında
(hiç uyuyamazdı.-ve "rabbim böyle eyledi, güzel eyledi." derdi. Bir kere şikayet ettiğini duyamadım.),
"sana da dua okudum." dedi.
Kızdım, "bir daha dualarına, beni katma babaanne." dedim.
"Yüreğim katıyor oğulum. " dedi.
O oğulum demesini, çok yıllar sonra kavradım.
Babaannem, türkçe okuma yazmayı 1973 yılında, 51 yaşındayken öğrenmişti.
Azme bakar mısınız?
1985 yılında bana, G. G. Marquez'in "Yüz Yıllık Yalnızlığı"nı okutmuştu.
"Sen iyi okuyorsun oğulum,, diksiyona özen vererek okuyorsun oğulum."diyerek...
Bittiğinde, "bu mudur?" demişti?
Haklıydı.
Babaannemin anlattığı hikayelerin (yaşanmış gerçekliklerin) yanında, o kadar sönüktü ki, Marquez'in anlattıkları...
Şu sözü hiç unutamayacağım, "Görürsen söyle o nobelciler'e, sana anlattığım tek hikayeyi dinlesinler."
(sanki her gün isveç kraliyet Akedemesi'nin nobel seçici kurul üyeleriyle oturup kalkıyorum ya.)
Tamam babaanne.
Anlatacağım.
Nuh'u anlatacağım, senin bana anlattığın gibi.
Deryayı (Babaannemin denizi yoktu.)...
Gemiyi...
Gemiye sıçıp, iflah olamayanları.
Sonra gelip, gemiden şifa dileyenleri...
Peki Emine'm tüm vasiyetlerini yerine getireceğim.
Çok özledim seni.
Gelsene.
Sen gelme, büyüksün; ben sana geleyim.
Yine sar ama sıcacık...
Bir daha olmayacak değil mi babaanne? Biliyorum olmayacak... Olsun... Hala umut ediyorum.
Babili diye seslenilendir. Balkondan beslediğim lağım faresini öldürmesiyle küçüklüğümün ilk travmatik olayını yaşatmış kadındır. Hala zehir gibi hafızası ve inci gibi otuz iki dişiyle nazar dualarımı pıtır pıtır eksiksiz okur. Seviyorum kız seni.
eğer en sevdiği torunuysanız, ki bu genelde tek oğlunun ilk erkek çocuğu olmanızla gerçekleşir, sizin gözünüzün içine bakan, size hizmet etmek için kendini paralayan insandır. yaşama sırf onun sizin ölümünüzü görmemesi için bile devam edilir.
zaten şu hayatta beni babaannem ile 4 senedir beni senede bir kez görmesine rağmen sayan 7 yaşındaki kardeşim kadar kimse sevmeyecek.
ekleme: tanımda da bahsettiğim üzere çevremde gördüğüm babaanneler hep oğlancıydı. cinsiyet ayrımını maalesef yapar benimki kız torunlarına daha kötü davranmazdı da oğlanlara daha iyi davranır.*
Az once öldü haberini aldigim akrabam. Yillardir gorusmuyoruz bu yuzden resmen uzulemedim.tek uzuldugum icimi ciz eden sey babami aradigimda 8 yildan beri ilk kez sesini duymam ve basin sagolsun dedigimde bana tesekkur ederim "oglum" dedi. Sanirim bu kelimeyi ondan duymayali uzun zaman oldu. Ama hala kendisinden sonsuz nefret ediyorum.
Anneye göre " evlerden ırak" bir hatun, bana göre, onca kalabalığı idare edebilmek adına kuralları olan ama özü güzel bir insandır...
Eski toprak kadınları gibi güçlü, kararlı ve dominant oldukları bir gerçek olsa da, aslında yapmak istedikleri, özellikle, kalabalık ailelerdeki, damat, gelin, elti, görümce gibi zor ilişkileri düzenlemek ve her ne olursa olsun"aile" olduğunuzu, beyninize ve yüreğinize yerleştirmektir...
Hoş anınızın olmadığı babaanneler vardır elbette...
Ama babalar, annelerini severler, biz de babalarımızı...
Salt babamı dünyaya getirdiği için bile, seviyorum o tatlı sert hatunu...
Ve O' nu anlıyorum...
Not: Annem iyiki sözlükte değil....
bayram için dedemi de alıp bize gelen şahıs, gelir gelmez ateşledi 100'lüğü, sarıldı, öptü, kokladı falan. akrabalar şu açıdan çok garip, onlar kadar kimse sizi sevmez ama bir yerden sonra da bayıyorlar bunu da gençliğimize veriyorum. güzeldir vesselam, allah uzun ömür versin.
Dun aksamdan beri bana cok baska duygular yasatan kadin. Tamamen kisisel bir entry olacak ve gun gelir de unutursam diye hatirlatma amaci tasimaktadir.
Birden balkonda otururken su maniyi soylemeye basladi:
Kus kadar olamadim
Bir dala konamadim
Kuslar bile yuva buldu
Ben bir yuva kuramadim
Icim aciyor. Gozlerimizin onunde eridigini goruyoruz. Kimsenin yardimina ihtiyac duymayan bu kadin artik duvarlara tutunarak yuruyor. Bu haline de cok sukur ama grip bile olmasina aliskin olunmayan bir insanin bu hale gelmesi mahvediyor. Yillar yillar once bana bakan bu kadina, simdi ben bakiyorum. Otururken caninin yandigini gormek, kahvaltiyi bile iki seferde, uzanip dinlenerek yiyisi, balkonda 15 dk oturup nefes nefese yatagina donusu... ah keske elimden daha fazlasi gelse, sarip sarmalasam, korusam ama yapamiyorum. Gunden gune ufaliyor, bir avuc kaldi.
Hala annesini ozluyor. Annesini kaybedeli 75 yil olmus ama annesini anlatirken agliyor. Kocasinin, cocugunun, abisinin, babasinin, kardesinin, torununun herkesin olumunu yasamis ama annesine agliyor sadece. En kotu gunlerinde hala annesi geliyor aklina. Doyamamis...
Bos durmaktan nefret ederdi, simdi bos durmaya mecbur ve psikolojik olarak bitiriyor bu durum onu. En kotu kitap okurdu, artik kitap da okuyamiyor gucu olmadigi icin...
Birinin olumune kendini alistirmaktan daha kotu bir duygu yok sanirim su dunyada. Evet yasayacagini yasamis, kotu gunlerin ardindan guzel gunleri olmus, 5 torununun hepsine bakmis, hepsini buyutmus, torunlarinin aci gununu de guzel gununu de gormus, arkasinda birakacagi bir sey kalmamis ama 'beni goturun mezara koyun gelin' dedigi an insanin bogazinda bir dugum olusuyor, icini dagliyor. Birini kaybetme ihtimali ortaya cikinca gercekten kiymeti anlasiliyor iste. Ben hep cok sevdim babannemi, hep canimdi ama bu kadar sevdigimi bilmezdim. Sarilip hic birakmayasim var ama cani aciyor dokununca diye ancak ellerini sevebiliyorum... allah kalan omrunu acisiz, huzurlu gecirtsin...
Unutmamak icin not: kanser olma ihtinali varmis, 88 yasinda, iyice ufaldi. 3 gun onceki haliyle 3 gun sonraki hali kesinlikle bir degil. Gucu tukenmek uzere, yuzunun rengi solmus. En cok yataga dusup kalkamamasindan korkuyor, korkuyoruz... allah acisiz bir hayat ve olum versin...
11 ekim 2015 tarihinde yanimda, elleri ellerimde kaydi gitti. Inanmadim, inanmak istemedik gittigine, nefes almadigina. Seslendim, optum, ellerini sevdim ama cevap vermedi yine de oksijen cihazini kapatmaya elimiz gitmedi. Ah benim pamugum, ah benim canim! Bu gece ilk gecesi o topragin altinda, yalniz, caresiz... insallah bu geceyi guzel bir sekilde atlatir, insallah zorluk cekmez sualinde benim canim...
Nefret ettiğimdir.
Bana özel bir durum mu bilmiyorum ama baba tarafım tamamen bir tuhaf, hiçbirini sevmiyorum nerdeyse. Babannem de bunların başı. Belki bir dedem olsa onu daha çok severdim ancak dokuz yaşındayken yetim kalan babamın annesini bir türlü sevemedim.
bilim benim babaannem ve nice babaanneler yüzünden gelişmedi bence bu ülkede.
küçükken bi konu hakkında bi şey sorunca azıcık cevaplar, sorularla üstüne gidince hemen "çok Düşünme, çok düşünürsen delirirsin" derdi. neden babaanne neden? çok düşünürsek delirirmişiz, deli gibi gülüyorum. kendi kafasını yormuyor ya başkası da yorsun istemiyor (kötülemiyorum tamamen sevgiden). çok düşünüp delirene de örnek verdi mi, ikna ettiğini düşünüyor: "bak yele aamete? kıçına kadar saçını uzattı ipsiz sapsız bütün gün göl boyunda geziyo, düşünmicen çok deliriverirsin öyle!"
ah babaağma'm..
