babanin annesi ile annenin annesinin karsilastirilmasi.
rahmetli anneannecigim su hayatta biliyor oldugum cogu seyin mimari. cok ozluyorum onu, cok ariyorum. guzel gulusunu, kokusunu, tum aileyi toplama gucunu...
ama babaannem de ayri bir huzur verir bana. 77 yasinda, hala bir tabak yikatmaz evinde. gizli gizli yaparim oyle isleri. komik bir kadindir, guldurur. keyfini yerine getirir insanin.
ikisi de yeri ayri...
durust olmaliyim, cocukken ben de en cok anneannemi severdim. anne olacak yasa geldigimde fark ettim ki; babanin annesi de annenin annesi de ayri ayri guzel.
tartışmasız babaanne kazanır. bir eli felçli olduğu halde sırf canım istedi diye patlıcan yemeği yapan, bir hafta sonu görmediğinde tripten tribe koşan, ama bir dondurmayla gönlü alınan, benim için birkaç cümleyle anlatılamayacak kadar değerli olan insan.
vefat ettikten sonra babamın söylediği şey: "son kadın annemdi o da gitti"
babaanne ile anneanne arasında yapılan bu karşılaştırmanın en önemli belirleyici kriteri anne'dir.
şöyle ki; eğer anne, kayınvalidesiyle yani babaaanneniz ile anlaşamıyorsa (ki çok büyük ihtimalle öyledir), sorun yaşıyorsa ve bunu size yansıtıyorsa annenizi üzdüğü için nefret edebilirsiniz babaanneden. gelgelelim anneniz asil bir anadolu kadını ise, çilekeş bir türk anası ise kan yutup kızılcık şerbeti diye içer de yaşadıklarını size yansıtmaz. hatta babaannenizi sevmeniz konusunda sizi teşvik bile eder. böylece babaanne, 'huysuz lanet ihtiyar' gibi görülebilecekken bir anda 'tonton kanka'nız oluverir.
nitekim bunun en canlı örneklerini kendi hayatımda gördüm. kuzenim annesinin kışkırtmalarıyla tam bir babaanne düşmanı olarak yetişti çocukluğunda (şimdi öyle değil). kaldı ki onun annesi benim annemin yaşadıklarının onda birini bile yaşamadı. annem, babaannemin yaptıklarını bana o derece yansıtmamıştı ki ben yıllar sonra aklım erdikçe erdikçe anlamaya başladım vaziyeti. babaanne aşığı olarak büyüdüm ve öyle de devam ediyor. benim için dünyada vazgeçemeyeceğim 5 insan vardır, biri babaannem.
anneanneler ise baba'nın böyle kışkırtıcı bir rolü olmadığı için bu tür komplike durumlarla karşılaşılmadan sevilirler. çok sevilirler. onlar zaten torunun gönlünde 3-0 önde başlamış, rakibi de 9 kişi bırakmışlardır.
her babaanne aynı zamanda anneanne olabilir. Tersi de mümkündür haliyle.
Çalışan annelerin çocuklarına çoğunlukla anneanneler bakar, babaanneler kendi kızlarına yardım etmeye daha meyillidir. Zaten kadınlar çocuklarını genelde pek anlaşamadıkları kayınvalidelerine değil, kendi annelerine teslim etmeyi tercih ederler ki doğrusu da budur. Kendi annesine "öyle yapma böyle yap, çocuğa şunu verme bunu ver, öyle deme böyle de", "ben böyle istiyorum", "annecim bir ara da ütülere de el atar mısın" vs. demek doğal olarak arasında diplomatik ilişkilerin mevcut olduğu kayınvalideden daha kolaydır.
özellikle ataerkil, erkek tarafının göklere çıkarılıp kadın tarafının kapıdan kovulduğu doğulu model aileler dışında olan budur, anneanne toruna babaanneden daha yakındır.
