siz hiç babanızın küçük kardeşi gibi hissettiniz mi?
ben hissettim..
babaanne ve dede tarafından büyütülmek ataerkil yapının bir gereği gibi asılır kerpiç duvarlarına çoğu yerinde anadolu'nun. anneden veya babadan yoksun iseniz tanrının bir lütfu olabilir. insan ırkının en pamuk elleri ile sarılıp sarmalanırsınız. oğulcuktur adınız, küçük tavşanımdır..
ama bir yanınız daima eksik kalır. anneyi anne gibi sevemzsin. işin kötüsü kadını kadın gibi sevmeyi öğretemez hayat. güvenemezsin mesela, bağlanamazsın. yalanlarına göz yumamazsın diğerleri gibi. babanı sevemezsin, baba olmayı öğretmez hayat sana.
anne baba boşanınca ve kendi düşmalıklarına dalıp gidince bir çocuk için kaçınılmaz büyüme evresidir. sancılıdır, bir an önce büyüyüp siktir olup gideyim buralardan diyesiniz gelir. fakat aynı zamanda güzeldir de. dedeyle birlikte kemal sunal filmleri izlersiniz, babaannenizin fırınlı sobada yaptığı ekmeklerden yersiniz. fakat hiç biri anne ve babadan oluşan o çekirdek aile tadını vermez.
meşgul anne babası olanların yaşadıklarıdır ve aslında kişilik gelişimi açısından faydaları olduğu kadar zararları da vardır. ilerleyen yıllarda anne babasına sitemkar ve sorunlu ergenleri ortaya çıkarabilecek hadisedir. Bu dönem de iyi yönetilemezse daha da içinden çıkılmaz bir hal alabilir.
başa gelecek en güzel anıların oluşturduğu yıllardır. evet ben annemin kışkırtmalarına rağmen babaannesini çok seven bir kızım. söz konusu babaannem olunca da sanırım kendimi hep çocuk hissedicem.
