gideli 18 sene olunca birçok şey koyabiliyor insan, alışıyor zamanla evet, ilk seneler çok daha vurucu ilk ramazan, ilk babalar günü ama dedim ya alışıyor sonra.
ama gittiğin gün onu dolduramadım bir türlü, ne zaman yaklaşsa ve o gün gelse düşünürüm hep; güneş bu saatte doğmuştu, tam aynı açıyla bu satte batmıştı, 13:00 de tam da aynı yerdeydi, ay aynı şekildeydi ve şaşırırım buna 'işte derim herşey aslında ne kadarda taze ve ne kadar da aynı.'
Çok önemsediğimden değil babalar gününü ama sensiz 18. babalar günümdü. ve benim babalar günüm 2. kez kutlandı.
bu eski nesil tipler kendileri her istediğini yapar çocuklarına karışır akıl verir. yaşlanınca direkt kafayı sıyırıyorlar. baba konusunda herkes şanslı değil. öyle babalar var ki oğluna kızına 500 bin tllik araba alır, diğer yandan bazı babalar da çocuğuna arabasını vermez.
27 yaşındayım, bu zamana kadar babama hiç saygısızlık etmedim. insan sevdiğine konduramıyor ama benim babam sanırım tam bir çomar. gençlik nedir bilmez, düşüncelere saygısı yok, yaşantılara karşı. Erdoğan'ı sevmeyen herkes vatan haini ona göre. Sanırım baba ile evleri ayırmanın zamanı çoktan geldi.
bazen sozlukte gezinirken insanlarin babalari hakkinda yazdiklari yazilarina denk gelirim. dusunurdum o zaman bir insan babasini neden sevmez diye. niye nefret eder babasindan. ne yapmis olabilir ki en fazla. ancak zamanla ben de hayatimdaki cogu seyin babam yuzunden olduguna inanmaya basladim. ozguvensizligim, korkakligim, iletisim sorunum ve daha bir suru sey. yaniliyor da olabilirim tabi, kendi beceriksizliklerime bir bahane de uretiyor olabilirim, suclayacak birilerini ariyor olabilirim. ama bilmiyorum. hayatimda yaptigim hicbir seyin arkasinda durmamistir, hicbir sey. projeler yazmisimdir, sirket kurmusumdur. haber sitelerinde boy boy fotograflarim yayinlanmistir. ama bir tebrigi cok gormustur. varsa yoksa tek derdi paradir. islere girdim ciktim, para kazandim, kiz arkadasim oldu, yedim ictim, parasiz gezdim, ac yattim. neyin ne oldugunu cok iyi biliyorum. ben universitede bir kis mevsimini sirf para istemeyeyim diye yirtik ayakkabilarla gecirdim. o ayakkabilarla kutuphanelerde sabahladim. ama hep bir yuktum babam. insan kendi evine gitmeye utanir mi? ben utaniyorum. babamdan nefret etmiyorum ben ama artik bir sey de hissetmiyorum sanki. olsa da olurmus olmasa da olurmus. sirf karnimi doyurmus bu zamana kadar. doyurmasa da olurmus ben doyururum artik. cunku insan para kazanir, karnini doyurur ama kalbini doyuramaz, o boslugu dolduramaz.
Özel hayatıma karşı aşırı ilgiliydi. Kimle görüştüğümü nasıl gittiğini falan soran ilgili, modern baba olmaya çalışıyordu hep.
Geçen ay hayatıma erkekten çok kadın girdiğini duyunca şok olup özel hayatımdan elini eteğini çekti sonunda. Ee siz kaşındınız beyefendi. Alman koca adayıyla ilgilenmiyorum diye azarlamak kimin haddineymiş.
çok uzun zaman sonra dün sabah ilk defa rüyamda gördüğüm kırık kanadım. mental anlamda dibe doğru zihnimin tüm ağırlığıyla batarken ilaç gibi geldin güzel adam. yanağına son kez iyi geceler öpücüğü kondururken 12 yaşında küçük bir kız çocuğuydum, ertesi gün 40 yaşında kocaman bir kadın oldum. gidişin o denli içe sinmeyen cinsten ki 15 sene sonra şimdi, şu an kapıyı çalsan ve "ölmedim ki ben." desen hiç yadırgamam.
ölmesini istiyorum artık. sırf kendi paramı kazanamadığım için katlanıyorum ona. sadece para için. para. her bakışında her sözünde beni sindirmeye calısan orospu cocugu. bütün travmalarım güvensizliklerim
geçenlerde biri bu başlığa iki yıl önce yazdığım bir entryi açık oylamış. babamın serçe parmağımı sevip öptüğünü falan yazmışım. ne güzel günlerimmiş bilmiyordum.
yaklaşık bir yıl iki aydır yoksun yanımda baba. kutlayamadığımız ikinci doğum gününün bugün. limonlara küstüm hevesim yok sen yokken, civcivlerin büyüdü kocaman oldu, kızın mezun oldu. hayat devam ediyor ama sen hep 54 yaşındasın ve ben bunu hala kabullenebilmiş sayılmam.
görünsen ah yine koşsam gülümseyip, durup bir soluklansam yanında. senin için bu şarkı baba. https://youtu.be/whg3svzI0fU
ne güzel şeyler yazmışlar akıl rehberim, ortağım, arkadaşım...
imrendim doğrusu.
babam benim için hiçbir şey ifade etmiyor eve para getirip,
harçlık vermeyi babalık zanneder. kendisi 14 yaşında annesini kaybeden bir mandıracının oğludur. annesinin öldüğünü ormanda hayvan otlatırken verilen seladan öğrenmiş. dedem daha sonra hiç evlenmemiş 3 erkek, 2 kızını kendi büyütmüştür. babamın kardeşlerinde de sevgi yok. amcamlar ile aynı aparmanda yaşarız hiçbirine selam vermem. çünkü aşırılaşmış salaklık benim katlanamayacağım türden bir durumdur. hiç sevgi içinde görmedim bu aileyi. babam annemi çok sever o ayrı. babamla sohbet etmem, derdimi anlatmam. ayın başında verdiği belirli miktar para vardır onun dışında çok nadir ihtiyacım olup olmadığını sorar. hiçte ihtiyacım olmadı doğrusu. ailemle bağım kopuktur. kahvaltı, akşam yemeği onlardan ayrı balkonumda yerim. hep şikayet ederler. yaşadığımız tartışma sonrası bir ay konuşmadık birbirimizle. domuz gibi inadım vardır bir yıl da olsa konuşmazdım. kendileri televizyon izler ben akşamları odama çekilirim. sohbet muhabbet yoktur aramda.
kendisi bilmeyen biridir bu yüzden ona öfkem yok ama sevgi de besleyemiyorum. bir gün dr’a gittim ablamla 4-5 yaşındaki kız çocuğuna eğilmiş hangi kitabı alacaklarını düşünen bir baba gördüm. ikimizin de gözleri doldu. keşke olmasaydım diyorum. hiç varolmadaydım. bu yüzden hiçbir zaman çocuk yapmak istemem ya ideal ebeveyni ben değilsem ne acı. benim gibi bir hayat sürecek. sevgisiz, yetersiz ve akıl verecek biri olmayan ben gibi.
babaları hep erkeklerden seçiyorlar, size babamı anlatmadım hiç mesela. pek konuşmazdı ama harika eşşoğlueşek derdi. pek kitap okumazdı ama harika domatesli yumurta yapardı. babam gidince kalbime iyi bakamadım erkenden kurudu. kalbimde bir sızı, bilincimde bir çatlak, zihnimde bir uyuşma.
Umarım sen de gittiğin yerde çok iyisindir. Sen gittiğinden beri...Sen gittiğinden beri hayat çok zor be baba! Keşke hiç bırakıp gitmeseydin bizi. Gitmeseydin, belki de hayat bana bu kadar kötü davranamazdı be baba. Ben seni çağırırdım, sen de hayatın ağzını burnunu kırardın!
kral adamdır, sebepsiz yere sarılsam iter belki adam göbeğiyle şakalaşsam hiç bir şey demez gelir gider rahatsız eder. bir iş yapmazsam söver kızar ama yine de kral adamdır çok kavga ederiz vs ama nimettir nimet.
