işte bu çok vahim bir vaziyet. Kendisi ressam veya müzisyen olmak istiyor ama babası başıma incir ağacı mı dikecen len angırarak diyor ve tıp okutuyor. Çocuk mutsuz oluyor geleni öldürüyor geçeni öldürüyor sonra. Değerli Babalar anneler lütfen çocuğunuz ne olmak istiyorsa saygı duyun lütfen.
Mutsuz olacak çocuktur, bir ihtimal.
Ama ben Tıpın zorla okunabilecek bir bölüm olduğunu sanmıyorum. Zorla giriyorsun ama sonra seviyorsun. Bu bana bir sözü hatırlattı fakat kullanmak istemiyorum.
Sevmeyenler de oluyor tabii, birkaç kez sınıfta kalıyorlar falan. Onlar da aynı konuları tekrar tekrar çalıştıkları için bilgisiz mezun olmuyorlar hatta belki daha iyi bir doktor oluyorlardır. Hiç hiç sevmeyenler ise son sene bile olsa bırakıyor okulu, geçen bir tanıdık son sene bırakıp odtü mühendisliğe geçmiş. Bir 6-7 sene de orayı okusa...
Neyseh, insanları iyileştirmek bilimini öğrenmesi zevkli bir eylem. Kendi fizyolojini öğrenmesi de öyle. Çok çalışmak zorunda olmasan ve bu çok çalışmayı kısıtlı zamanda yapmak zorunda olmasan tıp çok zevkli bölüm. Sevmeyecek insan tanımıyorum çünkü herkes biraz da olsa kendi bedenini tanımak ister.
Tıpı sevmek egonun bir getirisidir. Bence.
