Eskiden yediğimizin içtiğimizin ayrı gitmediği insanların aslında mutsuz olmamdan zevk aldıklarını farkettiğimden bu yana hepsine kırgınım. Yoksa hepsini çok severim. Çocukken annem fesat olduklarını söylerdi de anlamazdım. Sahiden öylelermiş. Ben onlar gibi olmadım hiç bir zaman. Olamam da.
Gözlemlediğim kadarıyla genelde alt sınıfta var olan bir durum. Akrabalar arasında Sürekli dedikodu dönmesi ve dedikodunun da sadece alt sınıfsal bir olgu olması sebebi ile sonsuz bir loop gibi bir şey ortaya çıkıyor ve alt sınıf hiçbir zaman akrabalarını sevmiyor.
anaların kendi hısımlarına yer açmak için yaptıkları çirkefliklerdendir. gidin gönüllerini alın ve ana tarafının evinize yolgeçen hanı muamelesi yapmalarına engel olun. ev kutsaldır ve aileden başka kimsenin otorite kurmaması gereken alandır. her iki tarafın akrabaları saygılı bir şekilde önceden haber vererek misafir olarak girip çıkabilirler.
Ben de çoğunluktanım, cidden var böyle bir durum.
Anne tarafından çok fazla akrabam yok (annemler üç kardeşti ve annemin de sadece bir dayısı ve bir amcası vardı) ama olanlar hep misafirperver ve cömert insanlardır.
Baba tarafım ise tam tersi cimri ve maddiyatçı. Babaannem de halam da kompleks yükü insanlardır ve annem onları sevmez, amcam da dünyayla bağı olmayan ot gibi bir insan. Daha da önemlisi baba tarafı akrabalarımı doğru düzgün tanımışlığım yok. Halamı amcamı hayatımda bir elin parmağı sayısı kadar görmüşlüğüm yoktur.
bu sadece bende var sanıyordum baya baya varmış arkadaş. tanıdığım herkes de baba tarafını seviyor sorun bende mi acaba diye düşünüyordum iyi oldu bu başlığı gördüğüm.
en iyi akraba en uzak olandır. baba tarafından kimseyi sevmem ama anne tarafından teyzem ve kuzenlerimi seviyorum. onların da hepsini değil. ben genel olarak insan sevmiyorum.
