Sene 2014, üniversiteye başladığımdan beri ikinci kez babamın yanına gitmişim. Baya cimri olan babam yemeğe çıkalım kızımla başbaşa dedi. Beni özlemiş canım ya, diye düşündüm. Meğer haftaya düğünüm var demek için çıkarmış. Ben hayatında biri olduğunu bile bilmiyordum, o sırada 21 yaşındaydım normal karşılardım durumu halbuki. Neyse, evleneceği kadının ailesine ayıp olur diye o tarihe kadar bulunduğumuz ilden gitmemi rica ettiği andı benim için.
Küçüktüm daha 9 10 yaşlarımda varımdır. Babamın ilk evliliğinden bir ablam var. Hiç unutamam o günü ablamla aram pek iyi değildi. Hava şu ankinden bile daha sıcaktı. Bayram yaklaşıyordu. Heyecanlıydım tabi bende tüm çocuklar gibi. Yeni elbiseler ayakkabılar alacak babam bana diye seviniyordum. Üvey ablamla arabanın arkasında oturuyorduk. Babam yeni aldığı arabasına herkesten fazla değer verirdi. Çocugum daha babamın onu araba da içme diye defalarca kez ikaz ettiği meyve suyunu içmeye başladım ve virajda yanlışlıkla döktüm. Babam çok sinirlendi. Sonra aldı ablamı ve gittiler. Beni o arabanın içinde 45 derece sıcakta 4 Saat boyunca yalnız bıraktılar. Tabi o hayalini kurduğum elbise ve ayakkabılarıda alamamıştım.
Babamın beni sevmediğini ilk kez o gün anlamıştım.
Babamın bana yaşattığı şeyler arasında bu iyi bile sayılır ama bu anıyı asla unutamam.
Ben Ablanı siklememişim seni mi siklicem deyip kapı dışarı atmaya çalışmak. Kapı kolunu tuttuğunda " ha birde gitmeye yelteniyorsun öyle mi" diyerek parmaklarının kırılmaya çalışılması.
öss de beklenilen puandan düşük alınınca olum seni bu kadar besleyip sınava sokacağımıza sokaktan bi köpek yetiştirip onu sokaydık belki istanbul tekniği kazanırdı diyerek ezdiği an..
kendisine, düğün davetiyenizi götürecek kadar yabancı olması ve davetiyeyi götüreceğiniz gün evden arazi olup, kapıyı, suratsız karısının açtığı andır. ardından, tabii ki, düğününüze gelmemesi.
special edition bir fender isteyen evladın ben yarın eskişehire taşınıyorum cevabını aldığı andır. iki gün içinde sessiz sedasız eskişehire uzayan emekli albay babadır.*
(bkz: uğurlar olsun)
(bkz: dayım sağolsun)
