babası despot bir insansa kesinlikle babası tarzında erkeklerle çıkmayan hatta mümkünse babasının tam tersi erkeklerle çıkan ya da onlara ilgi duyan kızlardır.
aşırı güven içeren sevgidir bu kızların büyüttüğü. etrafındakileri dinlemez, koşulsuzca sever. her seferinde yarası ağırlaşır ama şebnem ferah'ın şarkısı gibi yaralı yaralı devam eder zira o zaten yokluk nedir bilen biridir. güçlüdür herkese göre, babaları tarafından el bebek gül bebek büyütülmüş prensesler gibi en ufak olayda yıkılmazlar,küllerinden doğmak ne demektir bilirler. en büyük zaafları içten içe aşırı kırılgan oluşlarıdır. en ufak bir darbe eski yaralarını kanatır çünkü.
bunun bir çeşidi de babanın ölmüş olması durumunda yaşanır. erkeklerle olan ilişkiler sorunlu olur, herkeste ''baba'' aranır. işin kötü kısmı bu çok çok sonra farkedilir.
Bir örneği için:
Sevgi görünce kaçan, ne yapacağını bilemeyen, sevgisini belli edemeyen, sevgiyi başkalarında aramayan, en ufak ilgisizlikte gemileri yakan, ben zaten alışığım mantığında olan ve Hiçbir zaman tam hissedemeyen bir anlayış.
sahiplenilmek güdüsü ağır basar. daha duygusaldırlar ve hep tedirgin ve güvensizdirler. zannedildiği gibi büyük yaştakilere ilgi şart değildir hatta sıcak bakmayabilirler bile.
duygusal sevgiye, şefkate, korunmaya aç olan kızlardır. sevgililerine fazla bağlanırlar ve o eksikliği onun sevgisiyle doldurmaya alışırlar.çok şey bekledikleri için de,hüsrana uğrarlar.
babam beni hiç sevmedi yada sevdiği zamanlarda daha cümle kuramıyor karanlıktan çok korkuyordum. aslında ben karanlıktan hala korkarım neyse konumuz bu değil.
ben baba sevgisinin zaman içinde olgunlaşacak yada kazanılacak birşey olduğu düşünürdüm hep ve bu yüzden büyümek isterdim genç kız olunca işler değişecek ve beni sevecekti, genç kız olmak sadece bu saçma umutları götürdü benden.
sanılanın aksine cebi dolu sırtı pek bir adam aramadım hiç kimseyi babam yerine koymak istemedim şimdiye kadar.
mesela benimle sakince konuşabilen bir adam olsun istedim, bağırmasın onun gibi, huzur bulayım konuşurken.
babam gibi beni dışarı çıkarsın, çok güzel bir yere götürsün ve suratsızca yemek yiyip hızlıca kalkmasın istedim, ben makarna yaparken beni izleyecek vakti olsun.
tek göz odalarında, geçim derdinden yorulmuş ama yinede çocuklarına sevgi besleyen dizine yatırıp uyutabilen babalara özendim, kocaman evimde yediğim dayaktan sızdığım gecelerin sabahında...
hiçbir fikirleri olmadan gidip yaşlı adamlara metres olurlar, bağlanamazlar diyenlere sözüm; çoğunuzdan fazla biliyorum doğru kişiyi sevebilmenin kıymetini, elimi tutan eli bileğimi kavrayan bilezikten daha değerli buluyorum. sadece biraz daha güçlü ve yenilmeye de önceden hazırlıklıyım hepsi bu.
kız çok küçükken babanın ortalarda olmaması ya da olsa bile sevgi anlayışının kızı gıdıklamak, arada kafasını sevmek, gidip bir şeyler alıp getirmesi sözde hediye diye ama asla ve asla oturup da iki çift laf etmemesi, beraber çıkıp zaman geçirmemeleri, ihtiyaç duyulduğunda evde olmaması gibi sebeplerden ötürü kızın bir türlü diğer kızların neden babalarına bu derece aşık olduklarını anlayamamasına sebebiyet verir ve baba, arada ortaya çıktığında, kız babaya bir yabancıymış gibi bakar. tabi bir de annenin baba yüzünden yaşadığı o hüzünlü haller kızın içini daha da parçalayacağı için ne doğru düzgün bir erkek arkadaşı olur ne de insanlara tam anlamıyla bir güven duygusu hisseder. baba sevgisi erkekler anlayamasa bile zaman zaman çok önemlidir.
