erkek olan adam için söylemesi zordur. ayrıca iç anadoluda doğmuş, büyümüş, oranın örf adetlerini görmüş biriyseniz, klasik bir baba oğul ilişkisi olacaktır. ben söylediğimi hayal edemiyorum. oturup ağlardım galiba.
baba, seni seviyorum.
iki çok büyük anlamlı cümlenin yanyana gelmesi. ulan nasıl 2 cümle "baba"dan cümle mi olur diyeceksiniz. baba kelimesi dünyalara tekabül eder. (evet birden çok dünya vardır) her yiğidin harcı da değildir bu iki cümleyi yanyana getirmek.
sayacak olsam ya 2 ya 3 kez demişimdir heralde babama. daha çok arkadaş gibiyiz çünkü. yanaktan makas alıp "oo güzellik" veya "yerim seni sosis" demeler falan daha samimi bence. *
Birine sevgiyi hissettirmek için sadece'' seni seviyorum'' demek gerekmez. davranışlar anlatır zaten. seni seviyorum demek kolay olmasada, hissettirmek çok kolaydır. ve değeri olanda budur... babaya sevgiyi hissettirmek, baba için yeter, artar bile.
babaya söylenebilecek en baba sözdür.
o da duymak ister nitekim , ama duysa bile sevincini belli etmemelidir.
ben de seni seviyorum oğlum demek ister , ama duygularını saklamak asil gösterilmiştir , öyle öğretilmiştir ona.
ve siz söz verirsiniz evlenip çoluğa çocuğa karıştığınızda , duygularınızı bu kadar saklamamaya...
zordur bizim oralarda bunu söylemek ama baba bilir sevildiğini. eve gelince hemen topralanırsınız, eğer uzanmışsanız kanepeye.
para verir elinize, aldıktan sonra teşekkür bile etmezsiniz. o bilir anlar. bayramdan bayrama elini öpersiniz. o da sizin yanaklarınızı.
annenizdir babanızla iletişim aracınız. ona kızar babaya duyurmasını istersiniz. anne dersiniz bazen: babam nerde ya. bu kadar çalışmasa keşke. hem bende çalışıyorum artık.
sonra gecenin bir yarısı baba gelir eve. yorgundur, siz oturuyorsunuzdur.
- "hoşgeldin" baba dersiniz.
- "hoşbulduk" der. ama iki tarafta bu iki kelimede her güzel şeyi anlatmıştır, anlamıştır.
bir gün onu özleyeceğiniz , oan neden lan , neden sarılıp bağıra bağıra baba seni seviyorum demediğiniz aklınıza gelir. oysa çok geçtir. belkide, geç değildir.
