sanılanın aksine hristiyan inancında baba tanrı'yı simgelemez. tanrı, hem baba, hem oğul, hem de ruh olarak üçlükte bir, birlikte üçtür. geçmiş, şimdiki ve gelecek zaman gibidir. tek bir zaman vardır ancak zamanın üç bölümü, üç işlevi vardır. veya tek bir üçgen vardır; ancak üç ayrı açı vardır. bu o üçgenin tekliğini değiştirmez. bundan dolayı hristiyanlar üç tanrı'ya inanmazlar, kesinlikle tek bir tanrı'ya inanırlar. tanrı'ya şirk koşulduğu söylemi bir iddia değil, iftiradır. hristiyanlık inancı islamiyet inancı gibi ele alınmamalıdır; çünkü islamiyetin peygamber, tanrı ve özellikle kitap anlayışı farklıdır.
Sanıldığı gibi tanrıyı üçleme(haşa) felan yoktur. Baba rabbin kendisidir oğul yani isa mesih tanrının kutsal ruh ile beden bulmuş halidir yani aslında isa mesih insandır ancak ruhu tanrıdır. Bu yüzden isa mesihin hem tanrısal hem de insansal özellikleri vardır. Yani ne oğul başka bir tanrı(haşa) ne de sıradan bir insandır. Kutsal ruhta meryem annemizi değil tanrının sözüdür diyebiliriz.
müslümanlarca 3 tanrıya inandığı idda edilen hıristiyanlığın özüdür.
Asıl anlatılmak istenen tanrı baba oğul onun kulu ve elçisi isa kutsal ruh ise onun öğretileri olan incildir. Yani tanrı bu üçüyle bir bütündür.
Tanrı insan aklının kavramasının mümkün olmadığı tasvir edilemeyecek bir varlıktır bu nedenle eski el yazmalarında bu durum bu sekilde açıklanmıştır.
Bu daha çok üç ayrı zamanda yapılmış farklı alemler olarak düşünülebilir burada bahsedilen üç tanrı da aynı tanrıdır. Aynı paralel evrenlerdeki olasılıklar gibidir.
Incilde 3 tanrıdan asla bahsedilmemistir.
Senin Tanrın olan RAB benim..... Önümde başka ilahların olmayacaktır (Çıkış 20:2-3).
Tanrı'mız Rab birdir...(Markos 12:29).
Sen Tanrı'nın bir olduğuna inanıyorsun, iyi ediyorsun! Cinler bile buna inanıyor ve titriyorlar (Yakup 2:19)
Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrıyla birlikteydi ve söz Tanrı'ydı. Başlangıçta O, Tanrı'yla birlikteydi. Her şey O'nun aracılığı ile var oldu...Söz, insan olup aramızda yaşadı. Biz de O'nun yüceliğini, Baba'dan gelen Lütuf ve gerçekle dolu olan biricik Oğul'un yüceliğini gördük (Yuhanna 1:1-3;14)
Bu başlık bana şu başlamadan biten diyaloğu hatırlattı;
imam efendi, ehli kitap ile münazara için patrik ve papazların olduğu tartışma ortamına gitmiş ve ilk cümlesi şöyle olmuş:
- “Papaz efendi, çoluk-çocuk nasıl?”
Papaz , kibirle yüzünü ekşitmiş;
- "Hıristiyan din adamlarına münâzaraya geliyorsun da, daha papazların, papanın çoluk-çocuk edinmek gibi süflî (aşağılık)işlerle meşgul olmadığını bilmiyorsun öyle mi! Bu ne cehâlet!” ...
imam gülmüş;
- “Bilmediğimden değil... Fakat;
Kendinize bile yakıştıramadığınız, süflî iğrenç bulduğunuz, eş ve evlât edinme vasfını Allâh’a isnad edişinizdeki tutarsızlığı size söyleteyim dedim.
Şimdi müslüman olup cebraile inanmayan varmı peki müslüman olup hz muhammede inanmayan var mı allah cebrail islam peygamberi alsana üçleme her müslüman aslında hristiyandır aynı allah ayni vahiy aynı düşünen o zaman aslolan nedir konuyu şuna getirmek istiyorum canınızı ticaret olarak size verdim diyen kuran teşbih yaptıysa allah indinde tek din islam diyen yine kuran teşbihle hristiyanları da affedebilir ticaret yapmayan hiçbir hristiyan yoktur çünkü peki biz niye baştakilerin vaaz gibi mitinglerine kapılırda afyonumuzu alır uyuruz işte onu hiçbir şekilde bilmiyorum.
teslis e giriyor bu. size bunu şöyle anlatabilirim canatanlar.
mesela zamanı geçmiş, şimdi, gelecek diye ayırıyorsun ama zaman tektir.
üçte birlik böyle bir şey.
hırıstiyanlara göre tanrı için yer ve zaman kavramı yoktur, tanrı şuradayken, burada, oradayken diğer tarafta veya anda olmaz diye bir şey yoktur.
tanrının sonsuz gücü vardır ve siki daşşağı denktir. istediği yerde istediği an olur.
mesele bir tanrıyı on yerde görse tanrı on andadır fakat on tane değildir.
ayrıca isa ya oğlu derler ama bu oğulluk bir baba oğul ilişkisi değildir, aynı özdür yani, dolayısıyla isa tanrıdır tanrını oğlu falan değil.
buna da enkarnasyon derler. tanrının sonsuz gücü olduğuna inanınca onun insan bedenine girip görünmeyeceğine inanmak pek uçuk inanan açısından gelmiyor.
arabın ayı yardığına da tanrısal güç etrafında insanlar inanıyor.
yani demem o ki, inanç zaten beyni bitirdiğinde her türlü saçmalık "inanç içinde" mantıklı bir hal alabiliyor veya meşru oluyor.
temeli iznik konsilinde atılmamıştır. arius diye bir adam çıkıp isa varlıktır değince iznikte toplanılmış ve bunun sapkın bir öğreti olduğu kararına varılmıştır. sanki ariustan önce hırisityanlar yok gibi o gün ortaya atılmış gibi konuşmak saçma.
bunlar önemli şeyler. teslisin içinde yığınla saçmalık var ama yanlış bilgiyle bir fikri eleştirmek doğru olmaz. hıristiyanlar her daim teslise inanmıştır. ara ara farklı ekoller gelişmiş ve bunlar tartışılıp bir karara varılmıştır.
mesela teslis inancı var zaten arius çıkıyor isa mahluktur diyor( ki germenler hep ariuscu olacaktır daha sonra) ardından kilise bunu duyunca temsilcileri topluyor ve karar alarak arius u afaroz ediyor.
durum bu.
Hristiyanlığın saçmaladığı en temel nokta.
Tam okuyorsun, her şey mantıklı geliyor.
işte bu noktadan sonra ise saçmasapan bir hal alıyor. inanılacak bir yeri kalmıyor doğal olarak.
Baba: tanrı
Oğul : isa
Kutsal ruh: isa nın içine dolan tanrı dan parçacıklar.
Yanılmıyorsam incil de, bir yerde toplanmışlar bunlarda ( isa nın ölümünden 3 gün sonra isa ve öğrencileri) yeşil yol filmindeki adam gibi hepsinin ağzından içeriye ışık parçacıkları dolmuş ışte o kutsal ruhmuş gibi bir hikaye geçiyordu.
