osuruk ya da geğirme sesine sevinebilmektir baba olmak. çünkü kucağındaki insan yavrusu o hain gaz kütlesini çıkarabilmek için dakilardır mücadele etmektedir. ve o büyülü ses duyulur. ardından ordusu zafer kanamış bir komutan edasıyla baba kükrer "assssslanım benimmm.."
**
bildiğin bok ile gurur duymaktır.
"valla bizimki öyle tavşan gibi değil mannnda gibi sıçıyor arkadaşım. errrkek adam o...di mi oğlum, di mi koç yumurtam?"
"gııı.."
"assslanım benimmm.."
**
sabah işe gidememek, akşam işten nasıl erken kaçarımın hesaplarını yapmaktır.
ilk "anne" deyişini hem coşkuyla karşılamak hem de içten içte kıskanmaktır baba olmak.
kolik sancılarında sırf uyusun diye mahallede arabayla onlarca tur atmaktır.
arabada uyuduğu zaman uyandırmaya kıyamayıp annesiyle arabanın içinde öyle beklemektir hava güneşli ve sıcakken.
anne olmak belki daha ilk mide bulantısıyla başlarken, baba olmak asıl doğduktan 7-8 ay sonra başlar. çünkü o zaman bilir babayı, o zaman tanır. o zaman alkışlar seni eve gelince. o zaman sesin kucağından başkasına gitmek istemez. o zaman onunla resimli kitaplara bakabilir, topları attiiii yapabilir, arabaları eeenn eennn sürebilirsin parkenin üstünde.
o zaman emekleyerek senden kaçmak en sevdiği oyundur çünkü.
ilk saklambaçlarını o zaman oynarsın.
ve ilk havuz sefasını ilk kez o aylardan sonra yaparsınız baba oğul.
sen, o ve sarı ördek.
* *
velhasıl mirim;
baba olmak eğer farkındalık ile yapılırsa dünyanın en büyük keyfi ve en büyük sorumluluğudur.
"bir şey hem bu kadar güzel, hem bu kadar zor nasıl olabilir?" diye sordurandır baba olmak.
henüz ne olduğunu tam olarak kavrayabilmiş değilim, ama saat 18.55'te (20 mayıs) kızım bizlere beklediğimizden 5 gün erken merhaba dedi. şu anda hastane odasında eşimin ve kızımın yanında refakatçi koltuğundan yazıyorum bunları. ikisi de çok iyiler, az önce uykuya daldılar. kızım sütünü de emdi bir güzel, görseniz çok tatlı.
ne olursa olsun, hiçbir durumda üşümemek...
nasıl olduguna çocukken aklım ermezdi, büyüdükçe anlarım dedim ama hala aynı...buz gibi havalarda, sizin ve çevrenizdeki herkesin titrediği anlarda babanın kılı bile kıpırdamaz.
ne kadar ağır olursa olsun, her şeyi taşıyabilmek...
11 kat, dinlene dinlene zor çıkıyorum.
babam önden çıkıyor merdivenleri, asansör bozuk...
iki elinde de çok ağır valizler var, ama teklemiyor, tıkanmıyor, yorulmuyor,yardım kabul etmiyor...
nasıl oluyor da babalar yorulmuyor.
ramazanda herkes açlıktan bitap haldeyken o neden dimdik duruyor...
konserlerde hiç sıkılmıyor, ama o rock müzik sevmez ki. olsun, yine de sıkılmıyor o, gölge gibi peşinizde, koruyor sizi. ama hiç bıkmıyor.
daha bir sürü şey var.
hepsi neyse de babalar neden üşümüyor ve yorulmuyor?
Dünya tatlısı bir güzelliğe, harikulade bir mutluluğa şahit olmaktır. Parmağınıza sarılarak kendini güvende hisseden, kucağınızda uyuyakalan, sürekli ilgi isteyen bir bebeğe sahip olmaktır.
anne olmanın yanında solda sıfır kalabilecek bir olgu.
9 ay boyunca beklediğin ve özlediğin bebeğini ilk defa kar(ı)na* tekme atmasından farklı olarak hissettiğinde idrak edilir. hamilelik eğer 1-2 hafta olsaydı sanırım baba da anne de bebeklerini ilk gördükklerinde bayılırlar ya da şok geçirirlerdi. günlerce uyumazlardı belki de. 9 ay olmasının nedeni bu şoku azaltma evresidir.
bugün bir oğlum oldu. ilk çocuğum. her yeni doğan bebek gibi çirkin. çirkin olduğunun farkındasın ama bir o kadar da hayransın. cennetten gelen bir hediye olduğunu düşünüyorum. dünyada görebileceğiniz en iyi sanat eseri. sesi en iyi müzik, görüntüsü en iyi tablo, kokusu insanı bayıltacak derecede güzel bir parfüm, cildi narin bir çin vazosu gibi hassas ve değerli.
baba olmak asla ama asla ne koşulda olursanız olun sizi gurur ve mutluluk veren bir şey. bu duygunun yakınına yaklaşacak başka hiç bir şey yok. babam'ın oğlumu sevmesini kıskandığımı farkettim bugün. kendime kızdım.
şuanda sanki büyümeyecek ve parmağımı kavrayamadığı küçücük eli hep öyle kalacakmış gibi geliyor insana.
baba olmak büyük bir sorumluluktur. Chuck Palahniuk'un choke adlı kitabında bu sorumluluk hakkında küçük bir lafı vardı;
- baba olmak istiyorum,
- dostum bebek yapmak köpek satın almaya benzemez, bebekler çok uzun yaşar.
an itibarı ile tattığım duygu.
insan ne için yaşar sorusu var ya işte tam bu zamanda anlam kazanıyor. meğer bir erkek baba olmak için yaşıyor. inanılmaz bir duygu ve haz verici bir an.tüm sözlük erkeklerinin baba olması temennisi ile.
