Baba olun çocuklarınıza sadece baba olun yeter. Bakmayın çocuklarınızla arkadaş gibi olun diyenlere çocuklarınızın zaten yeterince arkadaşı olacaktır. Siz onun sadece babası olun çünkü çocuğunuzuz sizden başka babası olmayacaktır.
bugün toplu taşıma ile işe giderken, arkamda oturan bir baba ve küçük kızı arasında geçen diyolog sonucu farkına vardım ki, baba olmak demek; çocuğunuzun hiç beklenmedik bir anda sorduğu saçma sapan sorulara sabırla cevap verebilmek demek hemde defalarca ve defalarca.
anne olmak içgüdüsel birşey herşey onunla beraber gelişiyor ama baba olmak öğreniliyor. bebeği eline ilk aldığın anda sen başka birşeysin ve yavaş yavaş tekamül ediyorsun. evlendiğinde vazgeçtiğin tek kişilik hayatının sana kalan kısmını da bebeklerine bırakarak artık hepsiyle beraber bir oluyorsun. ve bu vazgeçişin ödülü sadece bir sarılma ve minik bir öpücük.
peki bunlara değer mi? valla dibine kadar değer. öpücük değil sabaha karşı artık dört gözle beklediğin osuruğa bile değer.
daha fazla sorumluluk, daha fazla çalışmak, daha fazla yorulmak, daha çok paraya ihtiyaç duymak, eve daha da çok bağlanmak vs. ve en nihayetinde anlatılmayacak bir sevgi...
akşam eve geldiğinde eşinin yanında küçük hayranının da seni karşılaması demektir.
büyük mağazalara gittiğinde ayaklarının sen demeden çocuk bölümüne gitmesidir.
en sinirli olduğun anda bile sana bakan bir çift sulu gözle yelkenleri suya indirmektir.
akşam olunca sizi evde bekleyen iki minik elin olduğunu bilmek, kapıyı onun açması, babacığım diye size sarılması, yanağınızdan mıcık mıcık öpmesi, size gülümseyişi... rabbim herkese tattırsın inşallah.
babanızı anladığınız gün gerçekleşendir. "vay be baba olmak buymuş" diyorsunuz.
2 evladı olan biri olarak bunu her zaman böyle algıladım ve babamı anladığım gün ben de baba oldum.
güzeldir, süperdir evdeki 2 fırlamanın sizi kapılarda karşılaması.
