metropol şehri denen istanbulu terkedip, ufak bir sahil kasabasına yerleşme isteği vardır ya hep içten içe bir gün yapıcağım diye hayali kurulan bu dizi o isteği hayata geçirmenin nasıl mutluluk vereceğini, tüm uğultunun, gürültü patırtının bitmesi için yola çıkmak gerektiğini hissettirir.
--spoiler--
0 cemile varya o cemile hani murat murat diye dört dönen çocuk verse bu dünden almaya razı olan, küçüçük dudaklarını büzüp büzüp "ya hatçe abla netcem ben ya" diyip duran hah işte o.. allahım bu kız dizinin yüz karası. yemin ederim böyle bir egeli kız karakteri intihar etmeme sebebiyet olacak. erkeklerin şivesi birazcık abartı olsada aynı ama şu sıyırtık 3 kız kardeşin birde hatçe abaların şiveleri abartıdan da öte. bu dört gereksiz karakteri diziden çıkarsalar zil takıp oynayacağım o kadar yani.. istanbullu kızlar bunlardan oturaklı çıktı be.
--spoiler--
ne yazsam hırsımı alamıyacağım, gereksiz karakterlerin çok olduğu, egeyi tanıtırken o sıyıtıklar ve 2 kardeşle rezil eden dizi.
zamanında izlediğim, şirin mi şirin bir diziydi. kızların güzelliğiyle dikkat çekmekteydi ve yine özellikle gülden dudarık güzeliğiyle büyülemekteydi. ama sonradan takip etmeyi bıraktım. sonra kim hangi kızla muradına erdi bilmiyorum. galiba bitti bu dizi. finali yapıldıysa spoiler alabilirim.
hard disk'e indirdiğim bir bölümüne denk geldim de hatırasına bir şeyler yazayım dedim.
söndürülmemesi gereken ocak.
babanızın yaktığı ateşin başında ısınmayı ve oğlunuza devretmenizi dilerim.
tabii ki baba sadece ocağı yakmalı, içine sizi de atıyorsa, basın suyu.
oyunculuklar o kadar yapmacık ki izlerken utanıyorum... Anne tarafından egeliyiz ve genelde hep o şiveleri duyarım teyzelerimden falan. ALışkınım ve çok da severim. AMa dizideki şiveleri duydukça kulaklarım tırmalanıyor, beynimin içine cam parçaları batıyor. ölmek istiyorum.
hafta içi her gün star tv de tekrarları yayımlanan hoş dizi. izlemekten büyük zevk alıyorum. içinde tam anlamıyla oyunculuk dersi verebilecek bir kadrosu var ayrıca dizide çok taş ablalarımız da var** ayrıca köy yaşamını ve o güzel köyün manzarasını *izlemekte başka bir zevk. şu yaz aylarında magazinden bıkmış bünyelere ilaç gibi.
Memleketimde çekilirken bu dizi, burak ozçivit i yakından görme fırsatım olmuş ve babamın beni dürtmesiyle kendime gelebilmişimdir.
not:hiç beğenmezdim bu adamı,yakından da nasılmış ama..
Rahmetli babamla sıkıntılı bir iletişimimiz olmasına rağmen, kendi evim dışında en rahat ettiğim yer doğduğum büyüdüğüm ev. Annemin pışpışlamalarının etkisi de büyük tabi bu kadar rahat hissetmemde. Yağmur yağmış serin bir hava. Dışarıda tık ses yok. Eşim benim kadar rahat değildir eminim. Ama şu an onu kendimden daha az düşüneceğim kusura bakmasın. Pelte gibi yumuşadım. ihihi.
