tanım: babaların yılların tecrübesiyle çocuklarına söyledikleri anlam dolu laflardır.bazen bu laflar öyle olur ki hayatınıza yön verirler.
örnek: lise yıllarında, genç yaşın verdiği küstahlıkla, babamım 'eve gel artık oğlum kaç gündür milletin evinde kalıyorsun' demesine aldırmadan yine nerde akşam orada sabah yaşarken eve geldiğimde babamın tek bir lafı benim hayatımı değiştirmişti.
işte size baba lafı: olum baban mı konuşuyor köpek mi konuşuyor neden böyle yapıyorsun?
babamla 5-6 yıl önce real madrid - o.lyon maçı izliyorduk. real serbest vuruş kullanacaktı lyonlu oyuncular baraj kuruyordu, babam şöyle bi baktı, 'adamlar sikten duvar ördü a.q.' dedi. hala aklıma geldikçe haa haa haaayt.
babamı her kızdırdığımda bana "terbiyesiz üzüm yok" derdi. daha doğrusu ben öyle dediğini zannederdim.
o gün bugündür babamın beni niye üzüme benzettiğini düşünürdüm. hatta kırmızı üzümlerin kızarmasını utanmakla bağdaştırıldığını bile zannetmeştim.
yıllar sonra bu lafın aslında " terbiyesizliğe lüzum yok" olduğunu ve babamın ağzından sinirle köpüklü şekilde çıktığı için bu şekilde anladığımı öğrendiğimde çok gülmüştüm.
Kimi zaman nasıl yani nasıl olur dediğim laflardir.
Mesela: 'ben hüzünle mutlu olmayı da bildim her zaman.' Ama bi insan nasıl hüzünle mutlu olur ben anlamıyorum ki.
-kızım evladım, ben senin için diyorum yoksa umurumda bile değilsin ne halin varsa gör.
-madem hayır diyince kabul etmeyecektin o zaman neden soruyorsun?
