her türlü haberi büyük bir ciddiyetle izlemekte olan babanın, bir saat boyunca ev halkına çektirdiği eziyettir.
ağzını açtığın an dayakla yüzyüze gelirsin, konuşamamak hiç o kadar acı vermemiştir bünyeye. öteye beriye dolanmak bile yasaktır, cayır cayır yanan sobayı bırakıp soğuk odana da kaçamazsın. gözler saatte, hava durumumun başlamasını bekler kimi zaman da uyuklarsın.
misafirlikte bir saat boyunca yere bakmaktan daha iyi olarak düşünülen durumdur.
sonuçta haberler yirmi dakika sonra zaten saçma sapan ne varsa ona geçildiği için; kısa bir süredir dert edilecek bir şey yoktur.
her seferinde yaşadığım cinnet geçirmeme ramak kalmasına neden olan durum. diyologlar aynen şu şeklidedir:
esens:anne varya bugün bıdıda bıdı bıdıdabıdı
baba:ya bir dakka ya?
daha sessiz biçimde anlatılır olay
esens:sencede iyi demiş miyim baba?
baba:ya yeter ya bi dakka susmadın
(alt dudak titremeye başlamıştır)
esens:zaten ben bu evde fazlalığım kimse beni sevmiyor farkındayım gidince çok ararsınız beni!!!
baba:ne dedim ben şimdi?
