aklın piskopat oyunları içinde, gece gece (halen daha yaşayan ve gayet sağlıklı) babanın cenazesi sahnesini getirmesi üzerine uykun kaçması, bir insanken iki üç dört olmak, hepsinin aynı anda başka şey söylemesi, biri 'babam hala yaşıyor önemli olan bu ve onu savdiğim' derken, diğeri 'ama ondan çok uzağım ve ondan uzak olduğum her an o da yaşlanıyor' der, diğeri 'bu an veya gelecekteki başka bir an farketmez her canlı bir gün ölümü tadacaktır, ben de onunkini tadacağım' derken diğeri çukurun başında böyle bir babaya sahip olmuş olduğu için tanrıya şükürler arasında boş tahta bir kutuya bakmaktadır. parça parça olmak, ağlamak, özlemek, ağlamak...*
Annen döverse "baba" diyeceksin, baban dövünce "anne". Çocuk mantığı tabi. Yine de şiddete hayır, savaşlar olmasın ve cansu, berke'den ayrılsın. Lütfen.
