Hiç tatmadığım durumdur. Babam genelde bu işi anneme bırakırdı. Annemde bu fırsatı hiç kaçırmazdı. Bazı babalar pskilojik olarak yıpratmayı daha iyi beceriyor. Dünyanın en şanssız başlangıcıdır böyle bir ailede doğmak.
Zamanında çok yedim hemde babam subay olduğundan palaskayla yemişliğim de var. Ama o dayaklar bazı konularda en iyi hayat tecrübesinden bile etkili oldu.
baba oğul ilişkisinin tuzu biberidir. ama baba kız ilişkisinde zehir olabilir. bir baba asla kızına el kaldırmamalıdır. allah uzun ömürler versin çok dayağını yedim babamın ama asla içimde ona karşı bir kırgınlık olmadı.
püf dedik diye atılanları da vardır. her ramazan öncesi dayak yemek favorimdir. her ne haltsa püfü her zaman diyorum ama illa ramazan öncesi olacak. 20 yaşına geldik hala ramazan öncesi püf dayağı yiyorum. *şeytan dürtmesi allahından bul dedikten sonrada mutlaka babamın başına kötü bişey gelmesi olayı da var tabi. her ramazan öncesi kendi kendini cezalandırıyo babam. allah koruyor efenim beni .*
aslı "dayak" değildir. yaptığınızın yanlış olduğunu anlamanıza, pişman olmanıza yetecek tek bir tokattır. dayağa dönüştüğünde bu dersi çıkaramazsınız, hedefin işlediğiniz kabahat değil, siz olduğunu düşünürsünüz. fikriniz "babam haklı"dan "babam beni sevmiyor"a dönüşür.
bir tokatla iki tokat arasında fark vardır. her ikisini de yiyen bilir. tek bir tokatla kendime gelmişliğim vardır, hiç dayak yemedim. teşekkürler baba...
