ilk ciddi olanı hayata bakışınızı değiştirecek kadar etkilidir. televizyon izlerken göğsünde uyuyakaldığınız dünyanın en güçlü ve zeki adamı değildir Artık.
babadan korkmanın ona duyulan sevginin önüne geçmesine sebebiyet veren eylemdir. dayak başlı başına çocuk psikolojisini derinden ve kötü etkileyen davranılş biçimidir. dayak saygı kazandırmayacağı gibi ceza aracı olarakta kullanılamaz. çocukta oluşan korku zaman içerisinde kendi gelişimiyle birlikte kine ve sevgisizliğe dönüşür. yapılan iyi şeyler unutulurken akılda hep dayak sahneleri kötü davranışlar canlanır.
tv de izlediğim bir programda çocuğun iki yolu seçeceğini söylemişlerdi. ya babası gibi baskıcı ve dayakçı hırçın bir çocuk olacak ya da, devamlı başkalarını suçlayacak kendisini hep kurban olarak görecek. sanırım ikisini birden seçmişim. hem zorba, hem de en ufak şeyde hayata bok atan bir tip... hepsi senin suçun lan sözlük...
eminim çok büyük bir acıdır. hiç babadan dayak yemeyen bir insan olarak acısını tahmin edemiyorum ama dayaktan daha fazla acı verenini biliyorum.
(bkz: döv ama küfretme baba)
o artık kahramanınız değildir sıradan biri haline gelmiştir hatta bu durum sıklaşarak ve şiddetlenerek devam ederse o sıradan kişi yavaş yavaş düşmanınız halinede gelebilir.yani büyü bozulur kısaca ''babam'' iken baba olur işte.
bir çocuğun babasına duyduğu sevgi ve güveni bir anda yıkmaya yarayan eylemdir. bir daha o çocuk babasına eski güvenini yakalayamayacak, aralarına hep bir mesafe koyacak ve bu olayı ömrü boyunca unutmayacaktır.
babaya içten gelen bi uyarı ile evlada nakşedilmiş sonra babanın 'keşke vurmasaydım' dediği, evlada yıllar sonra 'iyiki vurmus' dedirten ve olması gereken bi hareket..
