o, bu dunyadan gittikten sonra, esyalarini ihtiyaci olanlara dagitmaya basladiginizda, sadece bir kez abinizin dugununde giymesinin nasip oldugunu dusunup huzunlendiginiz ve bu yuzden de kimselere vermeye kiyamadiginiz, an gelip vermeniz gerektiginde,verdiginiz kisinin bunlari hakedip haketmedigini uzun uzun dusunup oyle karar verdiginiz, onun deyimiyle makosen ayakkabilardir.
genellikle çocukların isteklerini karşılamak için kendinden kısan babanın senelerce kullandığı ayakkabılardır. gittikçe aşınmaya başlarlar ve en sonunda yanları dışarı doğru kısa frekanslı esnemeler sonucu kavisli bir görünüm alır. çocuğu tarafından görüldüğünde aslında komik de görünse, çocuğun içinde bir sızlama ve minnet duygusu oluşmasını sağlar. bakıldığı süre içinde "ota boka harcanan gereksiz paralar, kalan dersler" için kısa bir vicdan azabı duyulur. aslında en duygusal görüntülerden birisidir bir baba ayakkabısının görüntüsü. şekil olarak itici de görünse güzel görünen bir çok şeyden daha değerlidir. para yeni bir ayakkabı alabilir belki ama o hoş görünmeyen baba ayakkabısına sahip olmak için para yetmez, g.t ister.
(bkz: baba kazağı)
(bkz: baba terliği)
