benden sana evlat vasiyetidir
baba, anneme iyi bak! ...
akşam en heyecanıyla televizyon izlerken,
sen anneme bak.
yaşanmışlıklarını göreceksin çocuksu bakışlarında;
yaşattıklarını, yaşatamadıklarını,
sana adanmış koskocaman bir ömrü göreceksin bakışlarında
akşamları geç geldiğinde
yiyemediği lokmaları göreceksin,
boğazına dizilen...
sen kızmayasın diye,
uyurken komşulara gidişlerini,
bizim ağzımızı kapatmalarını,
yüreğinin ağzına geldiği zamanları göreceksin.
baba, anneme iyi bak!...
-'hanım ben gidiyorum ' dediğinde,
sen merdivenleri inene kadar
ardından bakan insana bir kez durup,
merdivenin 5. ci basamağında,
sen bak!
gözlerinde sen daha gitmeden
seni özleyen bir kadın göreceksin.
sokakta gördüğün arkadaşının sıktığın eli gibi bir kez olsun sarıl ona.
sıkıca!
sevgiyle!
saatlerini harcadığın kahve sandalyesinde,
yudumlarken bardağından çayını;
hiç birinin tadının
annemin çayının tadına benzemediğini fark ederek;
evde, senin için yemek yapmanın telaşında olan
o kadını düşün.
koyarak üç beş kuruş
yarım bıraktığın bardağın yanına, en hızlı adımlarınla koş baba.
seni terk eden annen gibi,
ardından bıçaklayan dostların gibi,
senin kıymetini bilmeyen evlatların gibi değil...
ne zaman düşsen,
canın acımasın diye düştüğün yere çimen olan,
her bayramda senin elini
'evimin direği ' diyerek öpen o kadına iyi bak baba...
ne kadar usulca çıksan da merdivenleri
senin geldiğini daha ilk basamakta anlayan kadına,
yüzün asıksa, mutfağında sessizce ağlayan
ama sana soğanın ne kadar acı olduğunu söyleyen kadına,
sen hastaneye yattığında;
ağlarken uyuyan, uyanınca ağlayan;
'bu ev çok büyük geldi bana ' diyen
anama iyi bak baba.
sarıl bu anneler gününde boynuna.
tut ellerinden, öpüver.
ve deki ona;
'siyah saçlarımın terk ettiği yıllarımdan geriye,
bir sen kaldın ve ben
bir tek sana kaldım.!''
