ben yürüyüp gittim
sen ellerini yüzümde unuttun
utandım acılarımdan
utandım yalnızlığımdan
on yedi ya$ımızın belalı hikmetinde birden
o inkisarları eden güzel hayallerimizden
ve a$ktan
ve yağmurdan
utandım ben
sen misketlerini yüzümde unuttun
sen hayatımda unuttun kokunu
bir bidon benzin döküp hatıralarıma
tutu$turdun sevinçlerimizi, tutu$turdum
saçlarına
en beğendiğim bir hüznün tüm görkemini,
rüzgârını,
al i$te sonbahar da senin olsun artık
daha ne istiyorsun benden
al i$te en biçimli intihar da senin
ben yürüyüp gittim
sen adalarını yüzümde unuttun
sen geçmi$imde unuttun gözlerini
utandım arzularımdan
utandım ihtiyarlığımdan
ve yağmurdan
usandım ben
ve sen: $ehrin terkettiği sepya caz oğlan
her fırsatını ani ölümümde unuttun!
beni yüklenip bir yere götürdüler
sen geleceğini
yüzümde unuttun
Küçük iskender'in romantik zamanlarına denk gelen bir şiirdir. şair kişi yapış yapış romantiktir bu şiirde, ancak güzeldir.. e, iskender'in eli değmiştir..
