ayrıca zamanında tabağında bir lokmacık yemek artığı bile bırakmamış insandır. swh. şaka bir yana annelerimiz, anneanne veya babaannelerimiz hakikaten hep öyle derdi. tabağını bitir, bitirmezsen işin yarım kalır yavrum diye. benim de aklıma bu geldi. başladığı işi bitirmek çok güzel bir alışkanlık. iyi veya kötü o işin sonunu getirme çabası içinde olmak insanı kararlılığa, öz güvene, azme ve makul bir hırs duygusuna yöneltir.
Bir kitaba başlıyorum, kitaptan nefret etsem de, ağlayarak bitiriyorum...
Hayatımda hiç sinemanın ortasında çıkmadım bir filmden, sonraki yazıları bile izlerim. "Filmin ilk yarısında çıktık, beğenmedik" diyen insanlara imrenerek bakıyorum. Ne güzel be, istememiş ve bırakmış.
ikinci üniversite olarak alakasız bir bölüme girdim adam gibi araştırmadan, onu bile bırakamıyorum başladığım için.
Başlamak bitirmenin yarısı lafı var ya, hah, o tam da benim için söylenmiş.
Yıprandım sözlük. şöyle uzanayım da çocukluğuma inelim.
genelde çok methedilir ama bir işi sonlandırmak size fayda sağlayacaksa sonlandırırsınız, aksi halde ısrar etmek biraz aptallık olur.
yani bir işe kalkıştınız ama belki başında, belki ortasında, belki de sonunda yanlış bir iş yaptığınızı, sonucun beklediğiniz gibi çıkmayacağını anladınız. -e niye ısrar edesiniz ki?
