ülkede siyaset yok, derken tam da bunu kast ediyorum. türkiye, bilinen anlamda cumhuriyetle değil, temsili kurumların aidiyet ve hassasiyetleriyle yönetilir.
1920'lerdeki radikalizme öykünen kitleyi şimdi daha iyi anlıyorum galiba, muhafazakarlık daa önce hiç bu kadar yıkıcı olmamıştı. kendi o küçük dünyalarını bütün bir topluma dayatmakta ustalarmış meğersem, helal olsun.
her neyse efendim konuya dönelim, bunun adı dayatmadır. uydurma hadisçilerden bir farkı yok bu islamcıların. bir fetva verilir ve sorun çözülür. e zaten, meseleleri mesele yapmazsak ortada mesele de kalmaz.
devlet baba, kültürüyle kaybolan ciddiyet yönetme erkini de pasifize etmekte, meşruiyet alanını daraltmakta ve varlığını gereksizleştirmektedir. tabi bunun bir önemi yok, başbuğun buyrukları tabi ki de daha önemlidir.
