birazda imkansızlıklar yüzünden demek isterdim.
toplum olarak yaratıcılık konusunda sıkıntı duymadığımız göz önüne alınırsa, biraz değil epey demem lazım.
acı çekmektir. aşağılanma korkusunu içinde barındırır. başkaları için yaşamaktır. insanlar konuşurlar, anlamadan, dinlemeden konuşurlar. onları ciddiye almak istediklerini yapmaktır.
olması gereken:
+ sizin oğlan okulu uzatmış
- evet nolmuş
+ hiiçç söyledim yani hani
- bizim çocuk okurken harçlık yolladın mı hiç?
+ hö ne neden yolliyim!
- bi sıkıntısına da ortak olmamışsındır!
+ ne diyon komşu sen yaa!!
- be orospu çocuğu sanane o zaman okulunu uzatmışsa para vermezsin, sıkıntısına ortak olmazsın sanane okulu uzatmasından bi siktir git!
olan:
+ sizin oğlan okulu uzatmış
- sende mi duydun aman hiç açma konuyu mına kodumun oğlu paraları yedi kızlarla okumaya niyeti yok
+ valla ufaklıktan belliydi x bey sen boşuna yolladın okula bunu
- boşuna dimi, doğru ya haklısın
+ ne zaman bitiyormuş peki tam olarak
- dur komşu dur ben arayayım onu da bıraksın okulu gelsin...
ne kadar "çevremdekiler istediğini söylesin, düşünsün. umrumda değil" diyenler/diyebilenler olsa da aslında hepimiz az biraz düşünüyoruz. insanın elinde olmayan bir şey bu. çünkü toplum seni rezil de edebilir vezir de...
insanlarda o kadar alışkanlık haline gelmiş ki başkalarını küçük görmek, herkesin içinde;karşısındakinin hatasını abartarak,karşısındaki insanı küçük düşürerek anlatmak... bunu durdurmak neredeyse mümkün değil. insanlarda; başkasını ezmeden, küçük görmeden yükselemeyeceği yargısı öyle bir şekilde yerleşmiş ki değiştirmek için 1-2 kişinin gücü yetmiyor.
--spoiler--
Ben, dışlanmaktan korkmam!
Korksaydım mümkün olur muydu sanki boynumu hiç eğmeden böylesine cesur konuşmam?!
--spoiler-- *
herkesi memnun etmeye kalkarsanız yaptığınız işin fahişelikten farkı kalmaz..
kendiniz olun, bu kadar mı zor??
bence rol yapmaktan daha zor olamaz kendiniz gibi olmak..
