hayata bakılan binbir türlü pencereden, sadece birkaçı...
tesadüflerimiz kadar gelişimizin herkesi güldürdüğü, gidişlerimizle ağlatabileceğimiz dünya.
yorgun ve solgun,
içine; kendimizden başka sığdırdırğımız bir yada daha fazla hayat.
sonuçlarını bilmeden tehditkar bakışlar ve süreki bir ölüm nefesi,
boyadığımız manzara renklerinin beyazı ve biz, gelicek ve bizi alıcak,
yorgun düştüğümüz her gecenin sabahı uyanmadan, uzunca dinlenmek.
her gece birinin yanıbaşımızda durduğunu bilerek yaşamak, korkmak!
kimseyi görememek ve ölmek.
bitmeyecek hastalığımıza itafen...
