esma' nın babasının, kızı için yazdığı mektup okunurken başbakanın ağlamasıdır.
ne olursa olsun gencecik bir insan daha gitti bu dünyadan. yaşayamadıkları ve asla yaşayamayacaklarıyla birlikte. Türk, Mısırlı, Afganistanlı hiç farketmez. Ben genç yaşta ölen her insan için üzülürüm.
Başbakan ağlama sebebi olarak kendi çocuklarını düşündüğünü ve bu yüzden kötü hissedip ağladığını belirtmiştir. Sorulması gereken soru şudur: binlerce şehidimiz, Gezi olaylarında ölen gençlerimiz ana-baba evladı değil midir? onlarında annesi babası yok mudur? onlar da genç yaşta bir çok şeyin tadını bile alamadan, kurdukları hayallere kavuşamadan ölmemişler midir? nedir esma'yı onlardan farklı kılan? Gezi'de katledilenlerin adı bile anılmazken, ölen Esma için bu kadar göz yaşı dökmek adil midir, insanlık mıdır?
bu göz yaşları da politikadan başka bir şey değildir, kimse kusura bakmasın. Gezi olaylarında ölenler, yaralananlar, işkence görenler terörist, Mısır'da ölenler mazlum, şehit öyle mi? yazıktır, günahtır. 'ben haklının, ezilenin yanındayım.' imajı vermek için akan bir kaç damla göz yaşından gayri hiç bir şey değildir o göz yaşları.
basligi ilk gordugumda aklima besar esed esad ne dersen artik, isimli sahsin karisi geldi, esma esad. acaba dedim esadin karisimi oldu ? bunlar kari yuzundenmi girmislerdi birbirlerine dedim.
şehidimize ağlamadığını kim söyledi? biz elli yılda 30 000 şehit verdik her gün ağladık ama bunların ne kadarı başbakan zamanında oldu? başbakan terörü bitirmek için denenmemiş yolları denemedi mi? ayrıca şehitler için ağlamak değil iş yapmak gerekir. başbakan da bunu yaptı ve yapıyor.
lakin mısır daki bu olay toplu bir katliam özelliği taşır ve türkiye den başka kimse lanetlemeye cesaret edememiştir.
ona ağlamıyorsa buna da ağlamasın mantığı çok boktan, vazgeçin artık bundan.
mektup sadece başbakanı ağlatmaz, insan olan herkesi ağlatır, Osmanlıdan sonra yıllardır ezilen zulüm gören tüm Müslüman aleminin durumu için ağlanır..
bosna, kosova çeçenistan, ırak, suriye mısır, doğu türkistan, burma, filistin..
