annelerimizin ve babalarımızın bizim başarılarımızı görmek yerine komşu çocuklarının başarılarını görmeyi tercih etmesidir.
o çocuklar, ne okullar okumuştur, ne başarılara imza atmıştır.
biz mi? biz onlar kadar olamayız hiçbir zaman.
"seni kimseyle kıyaslamıyorum" der bir anne, oysa ki ardından, "bak üst katta oturan kıza, bir bak neler yapıyor, nereyi kazandı?" gelir bu cümlenin devamında.
sonra aşağılık kompleksli çocuklar yetişir boy boy.
kendine güveni kalmaz, tutunamaz, başaramaz.
başarsa ne olacak ki? hep bir başkası ondan daha iyidir, daha gözdedir.
sen a'da başarı yakalarsın, o b'de. ama b her zaman daha önemlidir, öyle gösterilir.
ve sonunda pes eder.
ben yapamıyorum, komşu çocukları yapsın...
cinayet için en öncelik taşıyan insanlardır. Babam bu konuda çığır açmıştır. Beş çocuğu olan bir komşunun okuyan ve memur, iş güç sahibi olan çocuklarından sonra en son çocuğu için sarfettiği şu sözler artık eeehhhh dedirtmistir.
- en küçük oğlanı gördün mü bak? Çocuk öyle bir traktör sürüyor ki aklın gider.
ve tabi dokuz yıl üniversitelerde dirsek çürütmüş ben olarak artık traktör mevzusunu kaldıramıyorum. Cinayet sebebini sizlerle paylaşıyorum polis bey. Bizim evin üst katında cinayet aleti ile teslim oluyorum. Ikibinoniki. Masaçuses. Abede.
ne yapılırsa yapılsın, geçilemeyen komşu çocuklarıdır. arkadaş ne yapsak yaranılmıyor a.q ailesine. okul kayıpsız bitirilmiştir, askere gidip gelinilmiştir, bir iş bulunup çalışılmaktadır. evin faturaları, annenin kredi kartları senin tarafından ödenir. ama komşunun çocuğu sevgili yapmış, o kredi kartlarını ödediğiniz anneniz size bunu hatırlatır. ne yapayım arkadaş daha?
gereksiz biçimde onlarla kıyas edilmenize sebeb olan çocuklardır.elbette herkesin başarısı kendinedir ve umulur ki daha iyi yerlerd olsunlardır. ancak şu kıyas edilmek yok mu! işte o zaman bu günahsızlar bile nasibini alır sizden.
yapılan her vs de kazanan taraf olmalarıyla ünlüdürler. itiraz edip kendi başarılarından bahsetmek rocky balboa nın karşısına sinek siklet olarak çıkmak gibidir, her hamlede daha fazla acı çekilir.
mahallede doğru düzgün okuyan tek insan olduğum için o lanet kişi bendim arkadaşlar. eğer aynı mahalledeysek veya olmamıza gerek yok ben tüm o çalışkan başarıdan başarıya koşan çocuklar adına sizden özür diliyorum.
aslında çocuğunu motive etmeye çalışan ama istemeden de olsa çocuğunun psikolojini yerle bir eden ebeveyn davranışıdır. kıyaslamak yanlıştır, yapmayın , etmeyin ebeveynler. çocuklarınızın kendii yetersiz hissetmesine neden olursunuz. herkesin bir kapasitesi var , yapabilecekleri şeyler var. bu ülkeden herkes doktor olmak zorunda değil. lütfen çocuklarımızın psikolojisini bozmayalım...
başarısız olanlarına henüz rastlanmamıştır. anneler jokey, çocukları beygir, komşu çocukları ise kamçıdır (annelerin gözünde). merak ettiğim nokta, komşu çocuklarının anneleri de bizi örnek gösteriyorlar mı?
bir türlü göremediğimiz çocuklardır. arkadaş adam başarıcam diye depar attığından mı nedir, ne zaman kim bu çocuk diyesorduğumda varişte şu şunun çocuğu işte, bakıyoruz yok, nerde? 14 yaşında master yapıyor. yersen.
