halı sahada top oynayan çocukların topu sahadan çıkıp yolda yürürken sizin önünüze doğru yuvarlanırken ' amca topu atar mısın ? ' diye seslendikleri andır.
anlamadım. bi gün bi baktım büyümüşüm, daha oynanacak bir sürü oyun, yapılacak bir sürü haylazlık vardı halbuki. kanatmadığım dizlerim, eskitmediğim ayakkabılarım vardı. her şey sonsuz gibiydi üstelik, nasıl oldu anlamadım, hepsi birden bitti, anlayamadım.
ne çok eksildim birden.
6. sınıfa giderken çalışmaya başladığım zaman anladım. başkasının eline bakmadığım, kendi param ile 'ben artık bir baltaya sap olabildim' dediğim an. Annemin artık kendi paranı kendin kazaniyosun dediği gün anladım. o gün bir oyuncak alinmadi diye aglamanin saçma olduğunu ağlamam gereken daha önemli olduğunu anladığım zamandi.
Sevdiğiniz, değer verdiğiniz, aile büyüklerini, akrabaları, arkadaşları, komşuları ebediyete uğurlamak. Ağır geliyor bazen hayat. Birlikte büyüyüp, bir sigarayı ortak içip dertlendiğiniz arkadaşın şehit olması.. Allah geçmişlerimize, şehitlerimize rahmet eylesin.
