Sevgilimle beraber yaptığımız ayrılık konuşmasını aklıma getirmiştir. Bir ilkbahar öğleden sonrası Çiçekler böcekler kuşlar ve gökkuşağı altında başlayan aşkımız, bir kış vakti bu şekilde son bulmuştu.
ilişkiye dair daha çirkin bir şeye maruz kalmamıştım sanırım. Bu nasıl kavga? Hakikaten insanlara üzülüyorum.
işte abiler, memleketim erkekleri işlerine geldiklerinde bu kadar sığ bu kadar çiğ olabildikleri için "kezban" diye nitelendirdiğiniz ablaların bu denli duvarları oluyor. Yolda Gülse en hafif tabirle 'yollu' oldukları için.
Al birini vur ötekine.
Edit: ilişki uzmanı falan değilim; fakat Birbirinize pozitif değerleri katmadığınız, huzurlu, mutlu, keyifli olmadığınız ilişkileri salın gitsin.
Bir erkek eşine bu tür şeyleri nasıl söyler aklım almıyor! Kadına hiç girmiyorum bile. Bence tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş.
Henüz evlenmedim. Şu hayatta en çok isteğim şey mutlu bir yuva ve bir kız çocuğu. Ulu tanrı beni böyle bir evlilikten korusun. Böyle bir yuvam olacağına bekar ölim.
