aşırı derecede olmasa da buyrun benim dediğim insan karakteridir. zararını da gördüm faydasını da. girişken olan insanın da zararları da vardır faydası da. yeter ki karakter sahibi olun. karaktersiz olmayın. çok problem değil.
sevilesidir. utangaçlık kurtulunması gereken bir özellik değildir. Yalnızca bunun sosyal hayatınızı etkilememesi ve çok ileriye gitmemesi önemlidir. ileriye gittikçe sosyalfobiye dönüyor, kurtulmak biraz daha zorlaşıyor. nerden mi biliyorum?
Bazen içinde olduğum gruptur. Yeni girdiğim bir ortamda bi şey sorulmadığı sürece konuşmam. Ailem dışında birisi yüzüme karşı övse " yok yaa " der konuyu kapatırım.
Ve en kötüsü. Utandığımda kızarıyorum. Ve bu anlarda hep " aaa sen niye kızardın. Ay bu utanmış " cümlesini kuran Allahın cezası niteliğinde bi insan olur.
günümüz şartlarında nimet bile sayılabilir aslında. gözü açık denilen kişilerin hemen hemen hepsi ya insanları kullanır, ya güvenlerini defalarca boşa çıkartır*, ya haramlara, gayrimeşru işlere bulaşır, yada kendi işlerini görmek için diğer insanların hakkına girer. bırakın bu dünya onlara kalsın, siz saflığınızı koruyun. he kötü yanına gelecek olursak, girdiğiniz ortamlarda ki genelde büyükler: "ben açıcam seni, raad ol." tarzı söylemlerle kafanızı s*kerler afedersiniz. sizi meyhaneye yada umumhaneye götürmek isterler. bir de "parası benden len kereta" deyip sırıtırlar.* ulan kaç yaşında adamım ben gitmesini bilmiyor muyum pezevenk? biri de çıksın desin ki: "yeğenim gel senle camiye gidelim." veya "falanca dergahta sohbet var, beraber gidelim istersen." işte size manevi yozlaşmada geldiğimiz seviye...
Ozluyorum o gunleri. O kadar cok sey dusunurdumki, herkes bana aptal gibi gorunurdu. Cunku onlarin hatalarini ve aptalliklarini hemen sezerdim. Zamanla kirlendim ve bu ozelligim torpulendi.
yetişkin insanlar da hadi neyse de, 5-10 yaşlarındaki çocukları annesinin veya babasının bacağının arkasına saklanıp konuşmaması, yere doğru bakıp utanması insanı derinden üzen olaydır. arkadaşımın küçük oğlu bu tür hastalığa yakalanmış. bazen maç olduğu zaman onunla beraber bize gelir ve her gelişinde çocuk benim gibi bir adama bile alışana kadar ilk devre biter. yapmadığım şaklabanlık kalmaz, çocuklarla iletişimim üst düzeydir. ama bu küçük hasta için yerlerdeyim. ta dipte. bana değil, sanki kaderine gülüyor. babasının arkasına saklanıp sessiz sessiz dudağını kaldırıp görünmek istemiyor. alaycı bir gülüş. sanki yorma kendini der gibi. ben buyum der gibi.
size bir sır vereyim mi? şu an için hayattaki en büyük arzum bu küçük sezgin'in fırlama biri olduğunu görebilmek. yoldan geçen kıza '' şştt yavrum, hepsi senin mi?'' dese dünya benim olur. eğer bu lafı yiyen o kız, bu tatlı çocuğu tanısaydı eminim ki o da çok sevinirdi. '' benim ulan hepsi, hadi gel bir fırt em'' derdi. gülerken yanağında gizlediği o gamzeyi bi görseniz. ah bi görseniz...
Karakterden kaynaklıdır. Bu durumdan kurtulamaz mı?
Kurtulabilir. Tabi aşırı derecedeyse zorlanması muhtemeldir. Ama her şeyi kafaya takmayarak ve insanları çok ciddiye almayarak başlayabilirsiniz.
Öz güven sorununuz varsa bu konuda ki nedenleri de bulup çözmeye çalışabilirsiniz.
azı karar, fazlası zarar bir durumdur. hayatın kalitesini azaltır. sürekli keşkelerle bir ömür geçirmek zorunda kalırsınız ki; buda ileride psikolojinizi bozabilir.
silkelenip dışarıya karışmak en iyisidir.
bir ihtimal, küçüklüğünde ailesi tarafından sürekli "aman evladım sen dokunma, ben yaparım/getiririm vs...sen beceremezsin çocuğum." uyarılarak(bir nevi engellenerek) özgüveni gelişmemiş ve başka insanlara karşı kendini daha zayıf, beceriksiz hissetmekte dolayısıyla aşırı olarak utanmakta ve kendini gösterememektedir.
eğer insanlar bu kişiden uzak dururlarsa utangaçlğı daha vahim boyutlara ulaşabilir. eğer ailesinde de onunla konuşacak birisi yoksa sonu intihara veya ciddi psikolojik sorunlara gidebilir. bu insanlarla konuşunuz efendim dışlamayınız onları. belki de size anlatacakları çok ilginç şeyler vardır ve bunları anlatmak için sizden bir davet bekliyolardır. siz aa bu sessiz lan kaçayım bundan derseniz kişi daha da sessiz olur ve belki de siz iyi bir dosttan mahrum kalmış olursunuz. başlarda sabırlı olursanız ve gerçekten samimi davranırsanız ileride açılacaktır muhtemelen. en sadık dostlar genelde sessiz insanlardır. niye derseniz sizden başka dostları yoktur. ama aşırı sosyal biriyle arkadaş olursanız sizi ilk fırsatta satar sonra tekrar barışır ine satar. utangaç birinin bunu yapması mümkün değildir.
