insanı şizofren eder. Bütün hareketlerini kendinize yorarsiniz. Yok benim için buradan geçti. Yok ben duyayim diye arkadaşıyla konuşurken sesini yükseltti gibi. Uzak durun. Seneler sonra hiçbir şeyin dusundugunuzle alakası olmadığını anlarsınız.
Ergenliğimden beri benim de yaptığım eylemdi bu. Hatta üstüne kız benimle ilgileniyosa soğuk davranırdım . Galiba altında yatan sebep fazla hoşlantıdan dolayı konuşurken bile heyecanlanıp saçmalayacağım korkusu ve bu korkunun yarattığı rezil olacağıma bari uzak kalayım dürtüsü. Veyahut daha basit olarak reddedilme korkusudur bilemedim ama en güzeli açık olup direkt hislerini belli etmektir bu durumlarda hayat kısa korkulara içinde tutmalara yer yok bu dünyada.
Aslında yaşadıklarımdan sonra keşke uzak durmayı seçseydim demedim değil güzel anlar yaşadım ama aynı ilişkide
3 aldatılma
2 cinnet
Ve stresten sedeflerimin artması vay halime derdim kısacası aşkın bedelini ağır ödemiştim ama iyisiyle kötüsüyle hepsi bir hatıra tabi.
Sevgilisi olduğunu öğrendiğimde yaptığımdı. Uzunca bir süre sonra ayrıldıklarını öğrenince ortak arkadaşlar yardımıyla yaklaştım. Bir süre daha iyi tanımak için normal arkadaş gibi davrandım. Arkadaşlığımızı beğendiğini söyleyenler oldu. Bazı insanlarla arkadaş kalmalısın diye öğüt veren abilerim de oldu. Ama dinlemeyip kıza söyledim. Söyledim derken arayıp konuşmak istediğimi söyledim. O da farkındaydı durumun zaten ama salağa yattı. Bir kaç günlüğüne şehir dışındaydı geldiğinde haber vermesi için sözleştik. Vermedi. Reddetse daha iyiydi. Arkadaşlığımız da bitti. Pişmanlığım, söylememem durumunda acaba söylesem nolurdu diye yaşayacağım pişmanlığı düşününce geçiyor. Ya akına ya bokuna. Evet. Teşekkürler.
