bile bile ladestir. herkes mutlaka yaşamıştır böyle bir hissi. belki de olunmaması gerektiği için caziptir. karşındaki insanın duygularından haberdar olduğunda senden nefret etmemesi için yüreğine kilit vurmaktır. çok amiyane tabirle bağrına taş basmaktır.
aynı ortam içinde bulunursunuz onun sizin duygularından habersiz. bir işaret ararsınız acaba mı diye ama nafile. olmaması gereken bir şeydir zaten bu. hayatı hayat yapan olgulardan biridir. onun uğruna hayatı ıskalıyorsanız, karşınıza çıkan fırsatları erteliyorsanız o zaman çok berbat bir hale dönüşür.
aşık olmak ne kadar güzel bir söz. tabi güzelliğini kime aşık olacağını bilen kişiler yaşıyor. belki biraz saçmaladım nereden bileceğizki kime aşık olacağımızı? kime aşık olduğumuz mühim değil, aşık olmak güzel şey...
aşkın önkoşuludur. aşık olunabilecek birine aşık oldun, o da sana oldu.. ee sonra nooldu? diye sorar insan kendisine. o yüzden imkansız kişilere aşık olunmalıdır.
kapatırsın gözünü uyursun yanında bir melekle, bütün yol boyunca hissettiğin tek şey noluyo lan hissidir. ve hayat yeniden başlar o sadece seninle uyumuş ne var ki bunda hem senin sevgilin var bu iş olmaz kardeşim. aa bak sana kardeşim bile diyebiliyorken ben seninle birlikte olamam.
içe atılması gereken, için için yanılması gereken bir aşktır. "lanet olsun" diyerek olay zamana bırakılmalıdır. böyleleri platonik takılır genelde. yani öyle diyorlar bana...*
el ele, diz dize denize karşı oturuyorlardı. çok mutluydular. birdenbire kız çocuğu öpmeye yeltendi ama çocuk hızlı davrandı ve dudaklarını kaçırdı. sonra çocuk kızın elini bıraktı ve "sana bir şey söylemek istiyorum" dedi. kız biraz bekledikten sonra "söyleme, lütfen söyleme" dedi.
kısa bir sessizlikten sonra çocuğun ağzından tek bir kelime çıktı "bitti" diyordu öpüşmekten tahriş olmuş kırmızı dudakları. kızın gözlerini bulmaya çalıştı ama başaramadı. biraz bekledikten sonra ufak adımlarla oradan uzaklaşmaya başladı. arkasını döndüğünde neyle karşılaşacağını çok iyi biliyordu. birkaç adım daha attıktan sonra aniden geriye döndü ve kıza doğru ilerledi. kızın yanına geldiğinde kızın gözyaşlarında kendi kırmızı dudaklarını görüyordu.
kız tüm gururunu bir kenara itip tekrarladı "gitme, lütfen gitme"...sanki dudakları değil de gözyaşları konuşuyordu kızın...çocuk hiç konuşmadı...çay evindeki son kelime "gitme" olmuştu...ama her zaman olduğu gibi, bir ilişkiye iki kişi başlamıştı ve bir kişi bitirmişti...ve "gitmişti"
