her 15 yaşı deviren türk gencinin 21 yaşına kadar geçirdiği dönem...esasında incelenmesi gerekir bilim adamlarınca...bu dönemde aşık olan gencimiz tuvalete gitme ihtiyacı olan prostat hastası gibidirler... illa yazacaklardır...her yemekten sonraki aktiviteleri diş fırçalamak ve şiir yazmak olmuştur...her sabah yüzlerini yıkarlar ve aç karnına mutlaka minumum bir beyit yazarlar...daha sonra bunların sayısı 50-60 olur...önce internet sitelerinde ve sohbet programlarında kullanılırlar...aralarında imzasız olarak karşı cinse gönderilenleri de görülmüştür. daha sonra ise bu şiirler bazı gazetelerde okuyucu bölümlerinde açılan "hade siz de şiirlerinizi gönderin yayınlayalım" başlıkları altında görülür. ancak asıl pişmanlık postaya verilince yaşanır...ya şiirim beğenilirse, ya yayınlanırsa, ya hatun o gazeteyi okursa, adımı resmimi görürse deyişler artık boşunadır. nihayet bu sanat aşkının ulaştığı son nokta yukarıdan aşağıya sevgilinin isimlerinden oluşan harfler kullanılarak başlayan satırlardan oluşan ve anlam bütünlüğü aranmayan akrostij tekniği şiirlerdir ki aşşağıda bunun bir örneği görülmektedir.
Aşkından bir kördüğüm oldum,
Yorgun kalbimde çözemedim gitti
Şimdi gökyüzünde yanlız bulut oldum
Entrylerim vardı, giremedim gitti.
+bak sana bi şiirimi okuyayım muharrem
beni aldın benden,
doyamadım sana bakmaya.
hep senin yüzünden,
bunlar geldi başıma.
+nasıl lan beğendin mi?
-ya abi güzel işte yaa fena deil işte
+s.ktir lan sen ne anlarsın zaten şiirden filan dangalak sana okuyanda suç
-abi ben ne dedim şimdi yaa
+beğenmedin olm işte geveleyip duruyon
-evet abi beğenmedim sıçmışın
+s.ktir lan anuna godumun duygusuzu
gibi söylemlerin akabinde şiirin yazıldığı defterin karşıdakinin başına geçirilmesinin gözlenebileceği durum.
aşık olunca şair olmak; sonbahar gelince kuşların sıcak yerlere göç etmesi gibi, eşeğin kaybetmiş olduğu sıpasının ardından anırması gibi, iç güdüsel olarak yapılan bilinçsiz bir eylemdir.
aşık olunca şair olmak; sonbahar gelince kuşların sıcak yerlere göç etmesi gibi, eşeğin kaybetmiş olduğu sıpasının ardından anırması gibi, iç güdüsel olarak yapılan bilinçsiz bir eylemdir.
sairlerin ve bestecilerin hayatlarina baktiğimiz vakit genellikle hayal kırıklıgı yasamiş yahutta aşk mevzusundan dolayi şapa oturmuş insanlardir. şair denilen mahlukat hiç olmazsa yasadiği hissiyati dizeleri vasitasi ile bizlere hissettirir.
aşık olmayan adam işe ruhsuz teknoya ya da klasf.m. vari kral f.m. vari bir musikiye bokuyla oynar. binaeylehen herseyin azi karar cogu zarar.
insana acı yazdırır. mutlu insan bir iki çiçekli böcekli yazı çiziktirir, gerisi çok gelmez genelde. ama acı yok mu acı... işte o insanı herşey yapar. ki en keskini de aşk acısıdır. potansiyeli olan insanın aşık olunca kesin değil ama aşk acısını çekince şair veya yazar olması kaçınılmazdır.
