karşısına geçince kuru sıkıdan ucu açılan silah gibi arada bir tutulmak, hafiften allık sürmüş gibi olan yanaklar, yukarıdan aşağıya doğru inen bir sıcaklık, ufak ufak terlemek, kalbin depara kalkmasıyla beraber artık olayın son noktasına gelinen durumdur. çaresi bir an evvel oradan uzaklaşmaktır. çünkü konuştukça yerin dibine bir çivi gibi çakıldığınızı hissedersiniz ki pek hoş bir durum değildir. tabi mazoşist değilseniz.
kalp atışlarının dile ket vurmasıdır. kekelemeye başlandığında beden diline geçilmelidir, o teklemez. elbette bu ilk kez açılacaklara değil, flört halinde olup ayakları yerden kesilmişlere bir tavsiyedir.
herhangi bir ortamda herhangi bir muhabbete girilmemiş bir şahısa aşık olmak büyük yetenek ister, adama sormazlar mı ne gördünde aşık oldun?
(bkz: telepatik algılama ile aşık olmak)
ps3 move'musun xbox kinect'misin ben adam! demezler mi?
mallıktır. ama çok yalnış bir zamanda konuşmak, hele hele arkadaşların gazına gelip de bunu yapmak, aynı derecede mallıktır. önemli olan uygun zamanı yakalamak ve çıkacak her sonuca kendi alıştırmaktır. günün sonunda, ya güzelliği karşısında kendini kaybettiğin, sevgi ve aşkla sana bakan bir çift göz olur, ya da önünde bitmiş 3 paket sigara ve birkaç boş bira şişesi bakıyodur sana.
konuşupta size yüzük göstermesinden çok daya iyidir. evet bu genç yaşımda bunu da gördüm hem de bir kıza ilk açılma girişimimde. öylece baka kaldım arkasından. bi de birazdan ben bu kızla aynı derse giricem.
konuşsa mahvolacaktır her şey belki.
uzansa elleri, tutunsa ona,
kırmaktan korkuyordur tutunduğunu,
kırılmaktan belki.
ulaşamaz,
aşıktır,
ve öyle kalır.
konuşamamak derken neyin kastedildiğinden emin değilim lakin bende de var böyle bir hastalık. spesifik badaklık sendromu (sbs). (etkilendin, itiraf et. benden doktor olurmuş aslında.) normalde çok espritüel, süper, mükemmel bir adamım. bir esprimle amfiyi kahkahalara boğmuşluğum var (bkz: din kardeşiyiz) ...
şey yani. diyorum ki, zor bir olay. karşılaşmadan önce muhabbete giriş cümlesini hazırlayıp olası cevaplarına vereceğim cevapları kurgulayarak gitmişliğim bile var. gene de olmuyor. daha ilk basamakta çöpe gidiyor benim kurgu. nerde ihtimal bile vermediğim cevap var onu veriyor. kızları anlamak zor hacı. sen hiç tek atımlık silahla çatışmaya girdin mi? nerden girecen amk. ben de girmedim zaten. zor oluyor vesselam. beklemediğin cevabı aldıktan sonra duyduğun şaşkınlık, heba olan caanım hazırlanmış diyalog, üstüne tüm bunları yaşarken oluşan kahredici sessizlik...
babalar herşeyde olduğu gibi bu mevzudada genel-geçer bir kural olan, yemeyenin malını yerler, kuralı geçerlidir.gözlerinin içine mermi gibi bakıp çatır çatır konuşacaksınız arkadaş, seven adam bunu yapar, bu işlerde ödlekliğe yer yoktur.ödlekliğin sonucu hatun kişiyi bi zibidiyle el ele görmek vardır.
bombok bir durumdur. hele karşıdaki sizin onu sevdiğinizi biliyorsa daha da kötüdür. sakin ol, bir şey yok diye telkin eder aklınca sizi, konuşturmaya çalışır. hey allahım!
aslında bunu itiraf başlığına yazmalıydım ama buraya denk düştü, yazalım gitsin.
yaşadığım bir olaydır. bir akrabamız (uzaktan) istanbul'dan rize'ye gelmiş yaz tatilini geçirmek için. güzel de bir kızı var ama ben kızı tanımıyordum. neyse bir gün arkadaşlarla denizde yüzüyoruz bunlar da ailecek kalkmış denize gelmişler. çoluk çocuk bir sürü bağrışmalar filan. aramızda yaklaşık 50 metrelik bir mesafe var sahilde. neyse biz kayaya çıkıp atlıyoruz, uzaklara açılıyoruz filan ama ben onları tanımıyorum daha doğrusu dikkatimi çekmiyorlar. bir süre sonra akrabalarımdan biri bana bağırdı. dikkatli bakınca tanıdım. gel şu çocukları kolla da açılmasınlar, boğulurlar filan dedi. arkadaşlara kusura bakmamalarını söyledikten sonra izin aldım gittim yanlarına. bi süre çocuklara mukayyet olduktan sonra sıkıldım. bu olayda bahsi geçen kız da yüzme bilmiyor. çocukları bıraktım. neyse kızın kollarından tuttum hafifçe suyun derin olduğu yerlere doğru götürüyorum ki alışsın. kız biraz derine gidince panikliyor, sürekli bağırarak geri kaçıyor. böyle bir kaç kez denedim baktım kıza yüzmeyi öğretemeyeceğim en sonunda bunun çığlıklarına aldırış etmeden çektim suya. dönüş olmadığını anlayınca sarıldı bana. dünyalar benim oldu. zaten fişşek gibiyim, abazanım, dinamik bir şekilde hayatımı sürdürüyorum. baktım beni boğacak koltuklarının altına iki yandan sertçe vurdum, beni bıraktı. kendisine rahat olmasını ve kendisini bana bırakmasını tembihledikten sonra bunu biraz gezdirdim su yüzeyinde. her neyse, veletler hala bağrışıyorlar orada, hiç dikkatimi çekmiyorlar. hasıl-ı kelam ben o kıza tutuldum. denizden çıktık sahil boyunca geliyoruz bunlar önden gidiyorlar ben de geriden kızın hemen arkasında teklif planları yapıyorum. kız ailesinden bayağı geride kaldı, kenardan da benim yanına sokulmamı bekliyor. çok çabaladım onunla konuşmak için ama olmadı, konuşamadım onunla. o gidiş gitti, hala bekar olduğunu duydum geçenlerde.
bu hikayede bir yetersiz bakiye var, bu entry'i okuyanlara faydası dokunur diye düşünüyorum.
+merhaba turşusu, konuşabilir miyiz?
-aa merhaba otuz, tabiki de.
*oh iyi başladık.
+çakmak var mı ?
*senin ben mına koyim otuz.
-eöımm tabi, buyur.
*hadi lan gir lafa koduğum puyol'u.
+ya diyecektim de ımmfs, saçını mı kestirdin ?
*senin gelmişini geçmişini.
-evet ya nasıl olmuş ?
+güzel güzel. açmış seni.
-hih teşekkür ederim.
*aha sevindi yardır oğlum.
+...
-...
*aha kitlendi ibne, eve erken gitmem gerekiyor ayağına kalkayım bari. yine gol olmadı.
+ya evde çoluk çocuk bekliyor da, görüşürüz.
-...
*ehe.
