insanı derinden yaralayan olaydır.. ne kadar zaman geçerse geçsin, hayatınıza başkalarıda girmiş olsa hep akıldadır. Beraber geçirdiğiniz zamanlarda gidilen yerler görüldüğü zaman böyle bir hüzün, burukluk kaplar insanı.. Sürekli telefon kontrol edilir acaba arar mı, mesaj atar mı diye.. çoğu zaman mesaj atamazsınız hep düşünürsünüz atmalımıyım diye.. Bilgisayar başında olmadığınız bir zaman msn'de yazması ve geldiğiniz zaman onu çevrimdışı görmek ayrı bir burukluktur.
Sevgi kolay değil usta... Göz göze geldiğinde, yüreğine bir kor düşmesine engel olamamak, dans ederken o dakikaların hiç bitmemesi için dua etmek, O' nun tenine her sıradan temasında bile, O' nu ne kadar çok sevdiğini düşünmek ve hissetmek, avuç içlerinin ter kokusunu bile özlemek yokluğunda kolay değil... Sımsıcaklıktır sevgi... o yüzden unutulmuyor hemen işte..
gidicekti çok uzaklara. amsterdamda yaşarken tanıştım onunla. zaten uluslararası okulların vazgeçilmez yasasıdır ayrılıklar.
istanbula geldim. ondan uzaktım ve onu bir daha göremeyecektim de. ciğerlerimde gaz gibi dolaşan boşluk katılaşıp kasılıyordu. gözlerimdense aşk denizine çağladığımı rahatça görebilirdiniz. içimdeki atomlardan en küçük olanlar bile kuvvetle titreşirken ben kendimi ağır ve aynı zamanda ipimi bıraksanız uzaya doğru yol alabilicek bi uçurtma gibi hissediyordum.
felç olmuştum sanki. uyuyup bir daha uyanmamak istiyordum. uyanıp ilaç alıp tekrar uyuyordum. yemek yemiyordum. su içmek ve tuvalete gitmekte onun yokluğunu uzakta olduğunu hatırlatan yaşam belirtisiydi. bir daha göremeyecektim, bir daha gelmeyecekti. sonra ne mi oldu. bişeyler oldu o ara hayata döndüm. rejenere ettim kalbimi ve ruhumu. üstüne yıllar geçti. yıllar sonra daha geçende aşık oldum. o da beni terketti. uzaklara gitmesi gerektiğini söyledi. hep gidenlere aşık olmak kaderim mi benim.
