Bir yanda onun acisini dinlersin. Bu yuregini lime lime eden bir seydir. Mutlulugunu gormek bile sana yetebilecekken karsinda durup gozleriyle sozleriyle saclarinin arasinda dolastirip kafasini gizleyen 2 elinden acisini anlarsin. Sen hic asik oldun mu der. Gulersin..
farklılaşmışsınızdır. eskisi gibi bakmıyor, eskisi gibi gülmüyor öyle ağlamıyorsunuzdur. ilk defa yaşamıyorsanız bu duyguyu aşk olduğunu çoktan anlamışsınızdır. ama eğer ilkse uzun süre neye uğradığınızı şaşırırsınız. ne yaşadığını bilmez, hissettiğinin ne menem birşey olduğunu bilmez bir şekilde adeta avanak gibi ortalıkta dolanmaktasınızdır.
ilginiz giderek artmaktadır. aşkı yaşayan kişiye göre gün içersinde sevgiliyi düşünme süresi artacak ya da azalacaktır. kimisi konuşmayı, ona açılmayı bir ilişki yaşamayı planlamaktadır. kimisi de kendine güvenemeyerek hiç söylemezler bile. aşkını içinde yaşar, kendi kendini harap eder, günlerce haftalarca, aylarca bir insanın yapmak zorunda olduğu faliyetlerden başka birşey yapmak istemeyen, yapmayan biri haline dönüşürler. bir arkadaş vasıtasıyla onun da aşık olduğu birinin olduğu öğrenilir. buraya kadar belki de herşey yazının esinlenildiği başlık* gibi gelişmektedir. ve dananın kuyruğunun koptuğu yer bundan sonra başlamaktadır.
onun ilişkisi içersinde mutlu olmasından mutlu olacak bir haldeyken yâr'ın sevgilisinden ayrıldığı öğrenilir. çok sevenler ve hiç umudu olmayanlar için bu yine de bir umut değildir. çünkü davul bile dengi dengine sözü bu tür olaylar için için söylenmiştir.
bir dönem sonra sevgilinin acı çekmeye başladığı görülür. bu durum eski durumdan daha kötüdür. uğruna ölümle dalga geçebileceğin kişi gözünün önünde erimektedir ve kişinin elinden hiçbirşey gelmemektedir. adeta elinde buz parçası olan bir adama dönersiniz. o buz elininiz içinde erir ve hiç bir şey yapamazsınız. çünkü bir çöldesinizdir.
yani kısaca asik olunan kisinin baskasina asik oldugunu ogrenmekten daha kötü olan şey aşık olunan kişinin aşk acısı çektiğini görmektir.
gerçekten aşıksanız eğer içiniz acır. sevdiğinizin günden düne erimesine dayanamazsınız. çıldıracak gibi olursunuz. 'işte ben burdayım! ben burdayken ona ne gerek var? ' diyip göğsünüze bastırmak istersiniz yüzünü. onu bütün yaşadığı keşmekeşten çıkarıp almak istersiniz. halbuki o çok zarar vermişti kalbinize değil mi? çok canınızı yakmıştı, içinizi acıtmıştı o'na ne kadar aşık olduğunuzu bile bile.. küfürler savurmuştunuz, bağırmıştınız, hiçbir şeyi haketmediğini bile söylemiştiniz belki. bir yandan içiniz acırken...
ama onu acı çekerken gördüğünüzde anlarsınız herşeyi...
o an anlarsınız aslında ona ne kadar aşık olduğunuzu söylerken, onun aslında hiçbirşey anlamadığını, aşkın ne olduğunun yanmadan anlaşılamayacağını...
ve o da yandığında anlar aşk acısının aslında ne kadar yaktığını.
tanımı geçtiysek subjektivite kazandıralım entrymize.
hani herkes kendi filminin başrol oyuncusudur ya, biraz kafası çalışan, az buçuk egosu yüksek biriysen sen aşıksan karşındaki de sana aşık olmalıdır. hani hep o zamana kadar öyle olmuştur. hayatına giren herkes peşinden koşmuştur. sen hep çok sevilen, istenen taraf olmuşsundur da g.tün kalkmıştır. sen tripten tribe koşarken hayatına biri girer ve hayatının amına koyar.
önce mallarsın. bir nevi şok anı. trafik kazalarından falan sonra olur hani. olaya tamamen yabancılaşırsın. durum senin değildir, aşk senin değildir. istenmeyen sen değilsindir, hatun/adam bir başkasına aşık değildir. olamaz yani. bir yerlerde bir yanlışlık vardır. sonra zaman sana bunu öğretir. gördüğün muameleye alışık değil ancak aşinasındır. zira senin o zamana kadar peşinde sürünenlere yaptığın her türlü aymazlığı, arsızlığı o sana yapıyordur. gidiyorum diye rest çektiğinde sallamiyordur. şener şen gibi 'bak gidiyorum haaa!' modunda yalamaya dönersin. köpek olursun. karşınızdakinin umrunda olmaz. yıllar boyunca anlamayacağın, aslında anlayacağın ama anlasan da kabul etmeyi gururuna ve şişik egona kabul ettiremeyeceğin bir durum vardır ortada; o sana değil bir başkasına aşıktır. aslında sana hiç aşık olmamıştır.
aslinda iyi yanlari da vardir kanımca. aşık oldugunuz kisi sayet size karsılık vermedi ise (ki vermemiş başkasını sevmiş) ve karsılık vermemesine bir anlam veremediyseniz, bu insan duygularını mı aldırmıs niye kalbi titremiyor onu gorunce sesi bile titreyen biri yanında dersiniz. ve dunyayi onun cevresinde dondurecek kadar deger verdiginiz birinin duygusuz bir odun olusu sizi uzer ilk etapta. sonrasında onun da aşık oldugunu gorunce biraz sevinirsiniz sevebiliyormus diye. husrana ugradıgını gorunce iciniz rahatlar sana dunyaları vadederken ne .ok yemeye ziyan ettin kendini diye. ama deger verdiginiz birinin uzulmesi sizi üzer yine de. cünkü aşk insanı aptallaştırıyor maalesef. yaralarını sarmak istersiniz, ama onu kazanmak istediğinizi düşünür diye yaklaşamazsınız yamacına. nihayetinde aklinizi biraz başınıza toplarsınız ve beni üzmüş birinin üzülmesine niye üzüleyim deyip sallamamayı öğrenirsiniz. dikkat ederseniz öğrenirsiniz diyorum cünkü içinizden gelmez bunu yapmak.
kısaca sizi tüm sıkıntılarında yanlız bırakmış üstelik de bir sıkıntı daha olmuş kişinin üzülmesi sizi rahatlatmaz ama pek de üzmez. garip bir his.
içip içip ağlarken diğer kız için, onu avutmaya çalışmaktır kendini avutamayan aciz bir çabayla ve ağlamaktır onunla birlikte neye ağladığını bile tam olarak kestiremeden...
kadınları garip bir ruh haline sokup "bak ben sana nasıl unutturucam onu" gibi kahramanlık gösterilerine sebep olan durumdur.Boşa çabadır bir süre sonra kimsenin karamanı olamayacağınızı acı bir şekilde öğrenip oturup kalmanıza sebep olur.
