başıma gelmeyen olaydır. ki gelse de çarpışırız, o yanımdan çeker gider. ben yine platonik takılırım. buna da kader diyorlar olum, var mı bir çaresi? *
ben daha kucucuk bir cocuk iken, gorucu usulu evlenmeyip de bir zamanlar sevgili olan, kisacasi ask evliligi yapan herkesin boyle tanistigini saniyordum; cunku bu hikaye o zamanlar cok revactaydi ya da herkes beynini romantik kitaplarla/filmlerle yikiyordu. isin en bok tarafi ise, bir omur sevecegim insanla bu sekilde tanismayi duslemis olmam.
(bkz: ben kucukken cok salaktim)
bir dizi, film klişesi.. yere düşen kitaplar, beraber o kitapları toplamacalar.. gözlüğünün üstünden bakan bir elf kızı... ayağa slow motion formatında kalkmak.. keşke gerçekte de böyle şeyler olabilse lan..
