hayalkırıklığıdır. güvenirsiniz, seversiniz, inanırsınız. sizi en yükseklere çıkarıp duyguların en güzelini yaşatır.
sonra bir an gelir sizi o yükseklerden kendi elleriyle boşluklara iter.
- ahmett gel buraya?
+ (gidiyim mi lan? yok lan. ama dur git lan nolcak. yok hayır boşver. neyse sert bakıyor gideyim bence)
- ahmeet gell.
+ (yavaş yürü, yavaş ve anlamlı ayrıca gizemli bir gözle yaklaş)
- ne yapıyosun?
+ ııı hmmmmmm... bilmiyorum....
bunu anlayınca uzun süreli bir travma ve bir depresyon yaşarsanız. Onun sizin hayatınızda olması sizin onun hayatında olmanız sizi rahatsız eder. Fazlalık hissettirir insanı bu dünyaya. Ama bir yandan aslında bir işe yaradığınızin göstergesidir. Kullanan kişinin Insanların duyguları üzerinden bir rant sağlama zahmetine katlanmış olmaları başka bir durumdur. Nasıl bir psikolojidir insanları kullanmak anlamış değilim. Insan kendi satar sadece. Ve aslında bu onda ona en çok değer verenini feda etmiş demektir, yok etmiş demektir. Ama düşünsenize sizi kullanan birisi var ve siz hayata küsüyorsunuz insanlara güvenmiyorsunuz. Bence yanlıştır. Sizi kullanan birisi için tüm insanlığa küsmeye hayata küsmeye değer mi değmez mi tartışılır.
Aşık olmak bu değil mi zaten?
Ben aşığım demek, "artık seninim, beni bir oyuncak gibi kullanabilirsin, her istediğini yapacağım" demektir.
Aşık olursanız kullanılırsınız, karşınızdaki kişi size aşık değilse.
