uzun süredir birine aşık olunmadığında yaşanan his. böyle durumlarda herhangi bir sanat dalına yönlenmek faydalı olabilir. aşık olmayı özlemiş insan tıpkı aşk acısı çeken insan kadar yaratıcı bir birey haline gelmiştir artık.
Hep yalnızlık, yek yalnızlık, sürekli süregelen. Asırlardır yalnızmışın gibi.
Aşk sizi yalnızlıktan kurtarır sanarsınız ya bazen. Büyük yanılgıdır. insan ulaşılmamış aşk hikayeleriyle tanışır hep, kavuşanlarınsa aşkı biter.
Ama o duygunun yaşanıldığı o dönem. Aşkın mutluluğu , hüznü , yalnızlığı o kadar güzeldir ki en azından geçtikten sonra öyle hissedersin, herşeye rağmen güzeldi ben dersin.
Bu sexten daha yüce ve daha zevkli, yaşamayı bilene.
çok yakında göte kısmet olacağının belirtisidir bu duygu durumu.
ota boka aşık olabilme potansiyelinizi en yüksek seviyeye çıkarır ve genellikle aradığınızın bu olmadığını düşündüğünüz bir ilişki içinde hay kafamı nerelere vurayım nidaları atmanızı sağlar.
her özlem sizi aslında biraz daha ilişkiden soğutur, birilerini çekecek gücünüz kalmadığını hissedersiniz, bu duyguyu özlemek ve akabinde peşinden koşmak yerine bekleyin, eğer sizin için yazılmış bir aşk senaryosu varsa o eros denilen ibne sizi illa ki bulup o oku atacaktır.
o heyecanı, sanki hayatın anlamı varmışçasına yaşamayı özlemektir.
arada bir özlesem de, insanlıktan fazlaca uzaklaştığım için olsa gerek, saçma geliyor aşk.
Olsan ki ne özlemi.. Niye oyun oynamak gerekir hep, niye yürekler açıkça konmaz ortaya, niye sevmek sevilmek bu kadar zor oldu bu zamanda anlamak mümkün değil..
Genelde insanın kendiyle muhasebe için yalnız kaldığı gece vakitlerinde hissettiği duygu.
Gerçekten özledim bu duyguyu. Sürekli onu düşünmeyi, etkilemek için aklımdan aynı anda binlerce planı ölçüp biçmeyi, mesaj atsam mı atmasam mı, görünce acaba yanına gidip konuşsam mı konuşmasam mı kaygılarını, yaşanan tarifsiz ve kalp çarpıntısi veren heyecan hissini, gözlerine bakınca gülümsemeyi, her yeni güne Uyanışta onu düşünüp mutlu olmayı...
Bunları o kadar çok özledim ki.
Ama hissedemiyorum artık böyle şeyler. Olmuyor. Çabuk soğuyorum insanlardan. Çabuk vazgeçiyorum. Çabuk bırakıyorum. Artık acıya karşı öyle bir önleme sistemi geliştirdim ki yukarıda bahsettigim sarhoş ruh haline girmeden kendimi hemen geri çekip o kişiyi hayatımdan çıkarıyorum. Iyi yanı, acı çekmiyorum artık. Kötü yanı ise bir iki aylığına da olsa mutlu olamıyorum.
lirik bir şarkı dinlediğinde içine akan o ılık hissi özlersin. Birini sevmek içine akıveren sıcaklığın kaynağıdır. Bazen duygulanırım kendiliğimden o duyguları aklımda yoğurup yoğurup yoğunlaştırabileceğim tek bir kişi tek bir nokta, birini arar beynim deliler gibi düşünürüm ama sevdiğim yok aşık olmamışım. keşke aşık olduğum biri olsaydı. Onun beni sevmesi çokta önemli değil ben onu sevsem yeter.Yatağına yatıp yalnız kaldığında düşünecek birini özlemek.
aşk yorucu bir duygu, karşılığıda zor bulunan. aşık olmak herzaman birlikte olmak demek değil maalesef. aşık olmayı değil de sevmeyi ve sevilmeyi özledim diyebilirim. paylaşmayı, saçmalamayı, bir insanın kollarında huzur bulmayı özledim. acı veren, yüreğimi yakan aşkı değil.
şu sıralar yaşadığım bir duygu bu. yaşarsam sanki kendimi tekrar genç hissedicem diye düşünüyorum. fiziki olarak hala gencim ama tatilleri evde dinlenmeyle geçirmeyi isteyecek kadar yaşlı bir ruhum oldu son zamanlar. kısfmet tabii.
aşkın bile yalan olduğu, hile hurdayla tava kız düşürme çabaları haline geldiğin dönemde özlem arayışına düşmek. bu devirde temiz duygularla bir insanı özlememek elde değil.
