Bence kimse aşık olmadan ölmemeli, birini her şeye rağmen sevmeyi, onunla ilgili hayaller kurmadan bitmemeli yaşamı.
Teoaman'ın da dediği gibi " şimdi ölmek istemem bir kalbi sarmadan
Aşkı tatmadan daha, onla sarhoş olmadan
Hiç sevişmeden daha
Şimdi ölmek istemem, daha hiç gülmeden.."
bazen benim karakterime uygun olmayan biri beni sevecek diye korkarım çoğu zaman. Onu kırmadan nasıl reddederim diye düşünürüm. inşallah öyle bir şeyle karşılaşmam.
bazen düşündüğüm konu. ancak korktuğum bir aşık olmak fenomeni söz konusu değil. korku yersiz, zamansız, gereksiz duygusallığın yaptırtabileceği hatalar ile ilgili; aşk ve aşık olmak korkulması gereken şeyler değil bunlar. insanlar ; aşkı başlatıp-bitirmek, yönetmek, yönlendirmek, şekillendirmek gibi becerilere sahip olunamayacağını, aşk ve başka bir takım fenomenlerin doğa olayı olarak çok mistik şeyler şeklinde kendilerine bahşolduğunu zannettikleri için doğal bir şekilde aşk kavramına yaklaşma-uzaklaşma psikozları ile konuşlanıyorlar.
Saçma.
Aşık olmak bir amaç bulmak, sevdiğin sevmediğin her şeyi paylaşabilecek ve çoğaltabilecek bir insan olması mutluluğuyla hayatı yaşamaya değer kılmaktır bence. Çünkü paylaşmak mutluluk verir. Bu kadar amaçsız yaşamaktan sıkılmadınız mı gerçekten.
9 yaşımda başladı, 14 senedir de geçmedi, korkmak için imkanım bile olmadı yani, ama hiç aşık olmamış olsam ve bu kadar kötü olacağını bilsem de yine de aşık olmak isterdim.
Aşk insana amaç verir, aşık olduğun insanla berabersen onunla gelecek hayali kurarsın, onunla beraber olamıyorsan onun yerine koyabileceğin birini ya da bir şeyleri ararsın, ya da sadece onunla beraber olmaya çalışırsın.
Aşk destanlarda, masallarda da böyle anlatılır, aşık olan kişi, aşık olduğu insana ulaşabilmek için ya da ona ulaşamadığı için olağanüstü işleri gerçekleştirir, (çöllere düşmek, dağı delmek, ülke fethetmek...) bunun için ihtiyacı olan azmi aşktan alır, sonunda aşık olduğu insana ulaşır ya da ulaşamaz, önemli olan katedilen yol, gelinen yerdir.
korkulacak bir şey yok, güzel bir duygu. ama karşılıklı ama karşılıksız. ve şu an aynı şehirde olmayı dilediğim, çok da güzel aşık olunacak biri var benim için... ama değiliz maalesef.
Ya aşık olmaktan korkmuyorum aslında sadece platonik bağlanmayı seviyorum, uzaktan uzağa olsun ama hiç konuşmayalım buluşmayalım ben sadece seveyim istiyorum.. karşılıklı olunca soğuyorum ya da tam olarak aşk nedir onu bilmiyorum herhalde..
Aşktan korkmuyorum aslında. Aşka üşeniyorum. Tekrar tanışma faslı, yeni birinin hobilerini öğrenmek, sevdiği yemeği sevdiği çiçeği hoşlanıp hoşlanmadığı hareketleri öğrenmek, sabahlara kadar uyanık kalmak, çok ağlamak çok gülmek, buluşma için hazırlanmak, buluşma için strese girmek. Bilmiyorum daha yaşım birçoğunuzdan küçük fakat yaşayabileceğim çoğu şeyi yaşadım aşk konusunda. Artık sıradan geliyor.
