aslında güzel birşey. gözlerinin içinde okyanusları görmek, ellerindeki o hoş sıcaklığı hissetmek, rahatlatan sesinin kulağında yankılanması, ve bunun gibi şeyler işte. ama insan korkuyor hafız.
Ben de aşık olmak istiyorum. Çok uzun yıllar oldu. Nereye kadar bu kin nefret bilmiyorum. Güvenemiyorum da aslında ama istiyorum yine de. Hüsran endişesi falan da umrumda değil. Kalbim kurudu be.
ben istemiyorum. kişi aşık olduğu zaman ne yapacağını bilmez, kafası allak bullak olur, sürekli olarak aşık olduğu kişiyi düşünür, dolayısıyla hayatında önem vermesi gereken işleri aksatabilir, hayata toz pembe bakar. tüm hayatı bir kişinin var olması ile ilişkilendirebilir. sevdiği onu yer bitirir. bunun için istemiyorum, kimseye ayıracak ne vaktim, ne aşkım, ne de sevgim var. ben böyle elhamdulillah rahatım.
okuduğum her mısrada, dinlediğim her şarkıda, baktığım her yerde seni bulmak, gece başımı yastığa koyduğumda senin hayalinle uyumak ve senin hayalinle uyanmak istyorum... kısacası aşık olup sana delice koşmak istiyorum...
Birebir katıldığım cümledir. Sadece aşık olsam da olur sevilmeyeyim. Ne bileyim bir heyecan olsun. Tabii birisiyle karşılıklı aşk yaşamak paha biçilemez.
insanın kendi insiyatifinde olmadığından gerçekleşemeyebilecek istek. mesela ben aşık olmadım hiç, olabilirmiyim onu da bilmiyorum. sonuç olarak nasıl aşık olunuyor?
ben aşık olmak istemiyorum da dünyada sevmeye değer biri olduğuna inanmak istiyorum. insan doğuştan bence kötü doğuyor. kimi zamanla topluyor ama çoğu da kötü gelip kötü gidiyor.
