Acı çekmeyi aklından geçirmeyen insan düşüncesi . Ben sevilmeyi isterim daha çok , beni biri kendine bağlarsa ben ondan zaten kopamam, ben de bağlanıyorum . Dıştan soğuk , ilgisiz görünüyorum ama aslında öyle değil. Hah, işte o ayarı anlayacak bir kadın lazım. Yoksa aşık olup boşa kürek çekmenin bir anlamı yok bok gibi bir şey bence. Eziklik duygusunu deneyimledim. iğrenç bir şey.
"Bu güne kadar cok az gercekten asik oldum ama hic kimseyle cikmadim. Ancak sunu soylemem lazim ki asik olup uzaktan sevmek bile guzel anasini satayim ya" şeklinde sürüp giden yazar serzenişlerine neden olabilecek durum.
Ne kadar çok ihtiyacınız-çıkarınız varsa o derecede aşıksınız, ne kadar çok Menfaatiniz varsa o derecede seviyorsunuz.
Bu hep böyledir.
Eğri oturup, eğri konuşmayalım.
Genel olarak herkese karşı sarsılan güvenim, herkese karşı içimde duyduğum o berbat soğuma hissi bir daha hiç kimseye karşı aşk anlamında bir sevgi besleyemeyeceğimi düşündürtüyor.
Aşk diye bir şeyin varlığını da çok sorgular oldum. Aşk hayvani hormonlara yüklediğimiz anlamlardan mı ibarettir gerçekten? Eğer öyleyse aşk gerçekten de yoktur demektir.
Bilimle kolay kolay ters düşemeyecek kadar çok pozitif bilim ve mühendislik dersi aldım; burçlara inanmam, hurafeleri sevmem, fazlasıyla realistimdir ama "aşk"ın da böyle bir palavra olması ihtimalini gerçekten düşünmek istemiyorum. Sadece eskisi gibi olmak, birisine delicesine bağlanmak ve hiç bitmeyecekmişçesine birlikte olmak istiyorum. içimdeki soğukluktan bıktım ama bununla tek başıma da mücadele edemiyorum. Aylardır kendi halimde dünya'yı anlamlandırmaya çalışıyorum. Hala debelenmedeyim.
