aşık olarak evlenenlerin, yapmadıklarına pişman oldukları evliliktir. aşık olmayanlar da, aşk evliliği yapmadığına pişmandır. istisnalar vardır mutlaka ve inşallah da çoğalır ama görünüşe göre, evlilik biraz da pişmanlıktır sonucu çıkmaktadır.
günümüzde aşık olarak evlenmekten çok daha mantıklı olan evlilik türüdür. bakıyoruz aşık olarak evlenen gençlerimize; ilk birkaç ay canım cicim aşkım bitanem, sonra bir bakıyorsun; aşk bitmiş, kavgalar başlamış, boşanıcaz biz.. e ne anladım ben öyle evlilikten? ama bir insan aşık olmadan evleniyorsa ya mantık evliliği yapıyordur, ya da görücü usulüyle evlenen biridir ki; görücü usulüyle evlenen kadınlar genellikle "ömür boyu bir adamla aynı evi paylaşmak, yuva kurmak" bilinci ve sorumluluğu içerisinde geldikleri için ayrılmamayı zaten kafaya koymuş bir biçimde evlenmektedirler. ve ufak bir araştırma yaparsanız hepiniz görürsünüz ki; aşık olan insanlar genelde geleceği düşünmeden, o anki duygu yoğunluğunun verdiği körlükte ani bir karar verip evleniverirler. ama görücü usulüyle ya da mantık evliliği yapan kişiler, evliliğin getirdiği sorumluluğun ve bilincin farkındadırlar. bu yüzden genelde aşık olmadan yapılan evlilikler daha uzun süreli olmaktadır. aşıklar ise aşkları bittikten sonra hiçbir şeye gelemez olup yuvalarını bozuvermektedir. işin özü budur.
genelde ülkemizde evde kalma korkusu olan hanım kızlarımızın yaptığı bir eylemdir. Sevmediği ve hayatı boyunca da sevemeyeceği biriyle evlenir. Sırf mahalledeki cemile'ye, fadime'ye, hayriye'ye rezil olmamak için, ''beni de alan var kız'' diyebilmek için.
aşık olununca göz kör olur, herşeye katlanır.
aşık olmadan evlenmek biriyle zorla aynı evi paylaşmak gibidir. aşık değilsin ama aynı yatakta uyuyup aynı yatakta uyanıyorsun. bir zaman sonra katlanılmaz olur.
