kaderin bitmek bilmeyen can sıkıcı oyunlarından biridir. yine klasik, o iğrenç '' seni sevmek zorunda değil'' cümlesine sıkıştırılmış bir konu olsa da aşık olduğun zaman bunun üstüne gidiyorsun. inatla sevmese de. sen onu kaç kere sevdiğini unutmuşken onun tek cümlelik gerçekleri umrunda olmuyor. niye olsun ki? söylemişsin, belli etmişsin, hissettirmişsin onu sevdiğini. ''bana bir şans ver bari demişsin'' beklemişsin. titrek kalbini eski fotoğraflara, çizdiğin resimlere sarmışsın. özlemişsin, elin telefona gitmiş arayamamışsın...düşündüm defalarca hiç üzmemişim, üzmezdim. sanki dünyaya kazık çakacakmış gibi yüzüme bile bakmadı, son kez giderken. sustu. konuşmadı. beni vazgeçirmeye çalıştı. ama sevmediğini hissetirmeye gücü yetmedi. çünkü ben ona takılmadım. çünkü huzur veren hayalimin başucunda o yoktu. derdimi kimselere anlatamadım, sığmadı hecelere. en çok buna canım sıkıldı. hasretin yağmur gibi döküldü gecelere. bir de sen mışıl mışıl uyurken çay bardağında içtiğim rakılarla ile avuttum kendimi..
olabilir. sevsin diye yalvardığımı hatırlamıyorum. ama sevmemesi için de ona kötülük yaptığımı da kimse idda edemez. bence birine aşık olduğunu söylemeyi ve ona bunu hissettirmeyi çok küçümsüyorlar. bunlar çok önemli, candan ifadeler, tavırlar. az şey değil. birine onu sevdiğini açık yüreklilikle söyleyip onun uzun zaman arkasında durmak. kaşına, gözüne, kötü sözüne takılmadan.
Hayatınıza girme olasılığı olan insanların baştan belli oldukları şu hayatta, gereksiz bir insana aşık olup belki de hayatınıza asıl damgayı vuracak kişiyi kaçırdığınızın belirtisidir.
