Bu güne kadar belki aşk'a dair yüzlerce yazı yazmışımdır. Hani öyle bir yazıyorum ki sanki günlerdir aç kalmışta bir yemeği övercesine yazıyordum. Tabi ki aşkın ne demek olduğunu yazanlar değil yaşayanlar bilir, aşık olunca anladım. A. Şerif izgören bir kitabında derki: dualarınızı dikkatli edin, gerçekleşebilir.
Mesela bir kısa hikaye yazmak istiyorum.
3 kelebek bir ışığa bakarlar. Biri ben onun ne olduğunu biliyorum '' o ışık '' demiş.
Diğer kelebek ışığın olduğu yere biraz daha yaklaşmış ve demiş ki '' o hem ışık, hem sıcak '' demiş.
Bunları dinleyen diğer kelebek tanımlayamadıkları şeyi iyice merak edip dalmış içine. O baktıkları şeyin ateş olduğunu sadece içine giren anlamış fakat bunu kimseye anlatamamış.
Tamda aşk böyle bir şey sanırım. Ne uzaktan bakanlar, nede kıyısında dolaşanlar sadece varsayımlar üzerine çeşitli teoriler üretirler. Oysa aşkı gerçekten tadanlar, aslında bunu kimseye anlatamayan kişilerdir. Ben aşık olunca bu duyguyu yaşadım.
Başlıkta dedim ki : aşık insan neden acı çeker. Çünkü aşk aslında acıyı sever, aşk acıdan beslenir. Siz ne kadar acı çekerseniz aşk biraz daha büyür. Belkide o yüzden '' biz kavuşana değil, sevip kavuşamayana aşk deriz '' sözü dillerdedir.
hiç mi güzel yanı yok bu aşkın? vardır elbet. ama acısı çok kötü be dostlarım. hiç bir zaman sevildiğinden emin olamıyorsun. hani allah var bazen akıntıya karşı kulaç atmak gibi bir şey oluyor aşk. sen istediğin kadar çaba harca su sana aldırmadan akar gider. tabi şimdi ey insanlar sakın aşık olmayan, yoksa kalbiniz uf olur demek aptalca olur. çünkü kaza gibi aniden insanın başına gelir bu ve akabinde gerçekten aşk varsa ortada, acılara merhaba demişsinizdir.
Ama siz siz olun, şerif hocamın da dediği gibi '' dualarınızı dikkatli edin, gerçekleşebilir''.
Biraz arkadaş arası sohbet gibi oldu ama idare edersiniz artık. Malum mükemmellik bir yana bazen saçmalamaktır aşk.
aşk acı çektirdiği için aşktır zaten, özle basit birşey olsa kimse o kadar sevmez ortada aşk diye de birşey olmazdı.
(bkz: seversen sikilirsin sikersen sevilirsin)
